35. Inflicted

Youri pov.
Op een hoog tempo loop ik naar het studentenhuis van Carmen. Ik moet uitleg hebben. Waarom staan er allemaal horrorverhalen in haar dagboek? Ik ben aan. Niet veel later word de deur open gedaan. ‘Jij.’ zeg ik boos.
De jongen kijkt me schijnheilig aan. ‘Wie, ik?’
‘Drew wie is dat?’ roept Carmens stem van boven. Haar voetstappen komen de trap af.
‘Oh..’ zegt ze als ze me ziet.
‘Je bent je dagboek verloren.’ zeg ik vlak. ‘Wie is dit?’ Ik kijk hem minachtend aan.
‘Dit is ehh.. ehh..’
‘Drew is volgens mij de naam waar je naar zoekt.’ Ik trek mijn wenkbrauw op. Dan valt mijn oog op de wond in haar nek.
‘Vuile bloedzuiger!’ Schreeuw ik en geef hem een dreun tegen zijn kaak.
Hij gromt. Het is een angstaanjagend geluid. ‘Doe dat nog eens.’ zeg hij met samengeknepen ogen.
‘En dan wat.’ zeg ik boos terug.
‘Dan is het feit dat ze het met je heeft uitgemaakt het minste van je problemen.’ zegt hij met een zelfvoldane grijns. Dan knapt er iets bij me. Ik grijp in mijn jaszak naar de staak, die ik alvast had mee genomen “voor het geval dat”. Vanaf dat moment gaat alles heel snel.
Ik haal uit. ‘Nee!’ gilt Carmen. Ze springt tegen me aan en ik van om. Mijn staak mist zijn doel, maar maakt wel een grote kras over zijn arm.
Carmen staat op en kijkt me boos aan. ‘Je moet gaan. ’ haar stem klinkt koud. Ik heb het goed verpest, weet ik. Ik laat de staak vallen en loop de deur uit. De deur wordt achter me dichtgeslagen.
‘Goede zet, zo win je haar echt terug.’ zeg ik sarcastisch tegen mezelf.