34. Just bite me

Youri pov.
Ik schuif mijn stoel naar achter. Ik kan het niet geloven. Voor een laatste keer kijk ik om. Er staat een jongen bij haar. Hoe kan dat? De hele kantine was leeg en ik heb niemand binnen zien komen. Ik ga achter de deur staan en luister naar wat ze zeggen.
‘Ja, maar ik kon niet bij hem blijven, Drew. Het zou niet eerlijk zijn.’ hoor ik haar zeggen. Drew? Haar vorige vriendje? Nee dat kan niet hij is dood. Ik kijk snel langs de deur en zie ze nog net door de achterdeur naar buiten lopen. Bij de tafel licht een boekje. Ik loop ernaar toe en pak het op. Het is haar dagboek. Ik schud mijn houd. Dit kan ik niet doen. Dan twijfel, misschien kan ik er zo achter komen wat ze van me verbergt. Ik sla het over bij het lintje. Dit is van gisteren. Mijn ogen vliegen over de regels. Dan schrik ik. Maar ik heb hem nooit verteld hoe Drew is gestorven, dat hij een vampier is en dat ik hem heb gestaakt rolt nou niet bepaald van de tong. Staat er. Dat kan niet, dat bestaat niet. Maar het is een dagboek, geen filmscript, het kan niet anders.
Alles wat ik kende, wat ik geloofde trok ik in twijfel.
Carmen pov.
Die avond zit ik met Drew op mijn kamer. Drew staart een beetje voor zich uit.
‘Je bent chagrijnig.’
‘Nee, ik heb honger.’
Mijn gezicht betrekt. ‘Oh, dat wordt lastig. Dit is een grote stad, er zijn hier bijna geen dieren.’
‘Carmen, sinds dat hele gedoe met Melissa, drink ik weer gewoon van mensen. Drink en laten vergeten. Anders heb ik mezelf niet onder controle en word ik echt gevaarlijk. Nu merken die mensen het niet eens.’
‘En wie had je dan in gedachte.’
‘Ik weet niet, iemand uit dit huis hier. Er lopen er genoeg rond.’
Ik denk na. Nee.. Hij mag hun geen pijn doen. Dan krijg ik een idee. ‘Neem mij.’ Hij kijkt me vreemd aan. ‘Niet zo verbaasd kijken. Het is niet alsof dat nooit eerder is gebeurd.’
‘Nee, ik..’ begint hij. Ik schuif dichterbij en haar mijn haar uit de weg. Hij zucht. ‘Oké, dan.’ Hij zet voorzichtig zijn lippen in mijn nek. Dan voel ik een prik. Ik frons even, maar dan is de pijn weg. Een warme gloed vloeide door me heen. Ik sluit mijn ogen. Dan laat hij los.
‘Heb ik je pijn gedaan?’ vraagt hij bezorgd. Ik glimlach en kijk diep in zijn ogen. Helemaal niet. Ik veeg een druppeltje bloed weg uit zijn mondhoek.