21. Keeps getting better

Diezelfde avond.
De bel gaat. Ik ren naar de deur en zwaai hem open. Daar staat Drew. ‘Mijn dag word steeds beter.’ Ik trek hem naar binnen en kus hem vurig.
‘Ooee.. someone is in a good mood.’ hij lacht.
‘Ja, mijn vriendin uit Amerika is terug verhuisd naast mij.’
‘Echt? Wat leuk! Hoe heet ze?’
‘Faith.’
‘Aparte naam.’
‘Het is ook een apart meisje, alleen maar positief hoor.’ lach ik.
‘Ik wil haar graag eens ontmoeten.’
Mijn gezicht betrekt. ‘Ik weet niet. Ze gelooft in al dat supernatural stuff. We moeten wel voorzichtig doen. Voor ze het weet legt ze de puzzelstukjes in elkaar.’
Hij veegt een plukje haar uit mijn gezicht. ‘Je bent mooi als je, je zorgen maakt, weet je dat?’
Ik bloos. We gaan op de bank zitten en ik kruip tegen hem aan. Mijn moeder moest weg voor haar werk naar Limburg dus ze komt voorlopig nog niet thuis. Ze zou me vermoorden als ze me hier zo zou zitten, logisch eigenlijk, ze kent Drew helemaal niet.
Drew haal me uit mijn gedachte. ‘Waar denk je aan?’
‘Niks belangrijks en jij?’ nieuwsgierig kijk ik hem aan.
‘Jou.’ weer bloos ik. ‘Echt in jaren was niets belangrijk voor me. Ik leefde, maar ik was dood vanbinnen. Door jou voel ik me weer levend. Ik ben zelfs modern geworden. Ik heb een mobieltje genomen. Zodat als je me nodig hebt ik er altijd voor je kan zijn.’
‘Ik hou van je.’ zeg ik en ik meen het. Ik hou van hem met heel mijn hart.