18. The bitch is back

Voorzichtig open ik een oog. Ik zie Drew. Hij trekt haar bij me vandaan. ‘Julia?’ Meteen is het een ander meisje.
‘Hé, Drew.’ zegt ze op een vleiende toon. ‘Wie is dit?’
‘Alsof jij dat niet weet.’ zeg ik bitter. Drew hoort het niet en omhelst haar.
‘Wat geweldig! Ik heb je al zo lang niet meer gezien!’ Het was alsof ik Stefan en Lexi samen zag. Maar bij hun was het schattig en dit maakte me gewoon misselijk. Ik bekijk haar eens van top tot teen. Ze is best mooi. Ze is het type meisje dat alle jongens achter haar aan heeft zonder er moeite voor te doen. Ze is het type meisje dat je vriendin lijkt. Maar je achter je rug om verrot scheld.
‘Waarom ben je hier?’ gaat Drew verder. Voor ze antwoord kan geven pak ik Drews arm. ‘Drew, ze probeerde me te vermoorden!’ Drew lacht.
Ik word kwaad. ‘Je lacht? Dat mens wil mijn vermoorden en jij moet lachen!’
‘Relax Car, ze wist toch niet wie jij was?’ Ik snuif. ‘We kennen elkaar al jaren!’ gaat Drew verder. ‘Kom we gaan naar huis.’
Hij vind het niet eens vreemd dat ik hier om twee uur ’s nachts in het bos zit! Drew loopt voorop. Naast mij loopt Julia.
pissig kijk ik haar aan. ‘Bitch.’
‘Weet je hoeveel moeite het zou kosten om jou kleine nekje te breken?’ vraagt ze op een vrolijke toon. Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Niet zo gek veel eigenlijk. ’ gaat ze verder. Dan betrekt haar gezicht. ‘Het kost me meer moeite het niet te doen.’ Wantrouwig kijk ik haar aan en ik ga wat sneller lopen. ‘Drew, ik ga naar huis.’ zeg ik snel dan loop ik naar mijn moeders auto.
‘Mag jij wel rijden.’ grapt hij.
‘Nee, ik ben nog geen achttien, ik heb geen rijbewijs en zo heb ik nog wat redenen, maar regels zijn er om te breken.’ Ik stap in en rijd snel weg. Pas als ik binnen ben voel ik me weer veilig.