16. Mystery girl

Ik zit in mijn kamer en heb het gevoel dat ik word bekeken. Het raam staat open en ik kijk naar buiten. Het is schemerig. De volle maan staat al laag aan de hemel. Normaal gesproken geniet ik van zulke momenten, maar ik voel me niet rustig. Ik loop heen en weer door de kamer. Dan staat, vlak voor me, een meisje. Haar zo zwart als ze nacht. Ze kijkt me onheilspellend aan. Ze knijpt haar ogen tot spleetjes.
‘Het komt.’ sist ze. Dan is ze weg. ‘En er is niets wat je er tegen kunt doen.’ Ik kijk achter me en ze zit op mijn bureau.
Wie ben jij? Wil ik vragen
‘Daar kom je snel genoeg achter.’ Dan sta ik ineens in het bos.
‘Oh en kleine tip.’ Ze pakt me vast bij mijn keel. ‘Ik zou maar doen wat ik zeg. Als je nog even door wilt leven dan.’ Ze lacht schijnheilig.‘Tot gauw.’ en ze bijt in mijn nek.

Gillend word ik wakker. ‘What the hell, was dat.’
Mijn mobiel gaat. Het is een onbekend nummer. Ik bekijk het smsje.
Hoi Carmen.
Kom naar het bos,
Je weet zelf waarom.