7. An ordinary day

‘Oké, jongen en meisjes vandaag gaan we wat leuks doen.’ glunderend loop mijn kunstlerares door het lokaal. ‘We gaan portretten teken! Je mag zelf kiezen wie. Een filmster, iemand uit de klas, je buurman, het maakt mij niet uit.’ Ik heb geen idee wie ik moet tekenen dus ik begin maar gewoon en ik kijk wel wie het word. Het is het laatste uur dus me concentreren gaat sowieso al lastig. Maar de inspiratie wil niet komen en ik staar naar buiten. Daar staat hij. Nonchalant met zijn handen in zijn zakken. Zie ik het goed? Ik wrijf in mijn ogen en als ik weer kijk is hij weg. Oké, nu word ik volgens mij echt gek. Ik ga verder met mijn tekening en krijg een idee. Als ik hem nou teken, kan ik hem laten zien aan Meliss. Enthousiast ga ik aan de slag.
Vijf uur later zit ik thuis. Nog wat huiswerk te maken. Nou ja dat is wat mijn moeder denk. Ik zet mijn iPod nog wat harder. En sluit mijn ogen. Weer zie ik zijn gezicht voor me. Zijn prachtige gezicht. Hij is gevaarlijk, maar dat is nou juist wat hem zo leuk maakt.
‘Maybe I need some rehab
Or maybe just need some sleep
I got a sick obsession
I'm seeing it in my dreams
I'm looking down every alley
I'm making me desperate 'cause
I'm staying up all night hoping
Hitting my head against the wall’
Because your love is my drug!
Ik lach. Dit liedje past eigenlijk best bij me nu.
Ik kijk nog eens op de klok. Het is pas negen uur maar toch ben ik best moe ik ga op mijn bed liggen. Binnen vijf minuten lig ik al in een diepe slaap.