De ontdekking

Na een paar minuten te rennen kwam ze bij haar eigen plekje, ze had de plek zelf ontdekt toen ze speelde in het bos. Niemand wist ervan, behalve haar neef Jacob van 16 het was een openplek waar een heleboel zonlicht was in vergelijking van het rest van het bos. Ze had aan de bomen aan de rand van de openplek een hut ontdekt, het zat helemaal verscholen onder de taken maar als je er was was het heel mooi licht. Het was van hout en het was heel mooi van binnen. Blijkbaar had iemand een paar jaar geleden de hut gemaakt maar was te oud geworden om er nog in te spelen . Toen ze het ontdekten was het heel erg vies,maar ze had het opgeruimt met behulp van haar neef Jacob hij had een bezem, emmer met water en een schrobborstel mee genomen.Nadat ze het haddden opgeruimt was het binnen heel schoon,ruim en je kon er gewoon in staan zonder je hoofd te stotten.Nou niet iedereen eigenlijk Emily alleen, maar Jacob kon er wel in als hij zijn hoofd boog maar hij was ook abnormaal lang.Nu was het heel mooi schoon. De laatse keer dat Jacob kwam had hij een kleed mee genomen, stof voor gordijntjes ook nog een tafel met stoelen. Die middag hadden ze de grordijntjes opgehangen en het kleed op de grond gelegd en de stoelen en tafel geschuurd en mooi in het lak gezet. Eigenlijk was het Emiley's kleine huisje want het had ook echt een deur en luiken voor de ramen. Jacob had beloofd als hij de volgende keer kwam dat ze het huisje dan zouden verven. Emiley klom de ladder op en ging het huisje binnen. Het was wel een beetje stoffig vond Emiley. Ze pakte de bezem uit de hoek en begon stevig te vegen.