08

~~Scarlett Drews~~

Ik staarde Fernando even aan, wat dacht die klootzak wel niet? Dat ik een spelletje met hem speelde? Dit was harde werkelijkheid! Ik wou mijn geld, en wel nu! Ik staarde even naar mijn hand, waarmee ik hem net een mep had verkocht. "S-s-sorry!" Stotterde ik,toen ik toch zijn iets gekwetste gezicht zag. "Het ging perongeluk!" Schuldig keek ik hem aan, hij zei een tijdje niks maar pakte toen zijn autosleutels uit zijn zak. "Goed, dan ga ik wel wat geld pinnen.." Zei hij met een gefakte glimlach., ik knikte en draaide me toen om, om terug te lopen naar Trace en David die nog binnen zaten. Plots voelde ik een hand op mijn schouder, ik draaide me om en keek recht in het gezicht van Fernando. Zijn bruine ogen keken me recht aan, en ik kon zijn sproetjes zowat tellen. Hij was zó dichtbij dat ik zijn adem langs mijn wang voelde strijken, ik huiverde even. Ik kon zijn lippen bijna áánraken, wat ik niet deed natuurlijk, ik mocht hem niet, toch? Ik staarde hem even als verdoofd aan, toen ontwaakte ik en zette mijn 'denkbeeldige masker' weer op. "What? Fernando?" Vroeg ik bits. Hij zuchtte en liet mijn schouder los, zo snel als ik kon zette ik een stap naar achter. "Is het niet oneerlijk? Jij weet wel mijn naam, maar ik de jou'e niet?" Vragend keek hij me aan, natuurlijk had ik deze vraag verwacht, en als ik heeeel eerlijk moest zijn, het was best wel oneerlijk ja. Ik keek richting zijn gezicht, het stond serieus en het straalde een kleine arrogantie uit, maar ook onzekerheid, en dat deed me het kleinste beetje glimlachen. Ik besloot mijn naam maar op te biechten. "Scarlett.." zei ik toen op zelfverzekerde toon, ik kon zien dat hij een glimlach onderdrukte en toen vragend mijn wenkbrauw op trok. "Scarlett wat?" vroeg hij toen zacht. Had hij hier nog geen genoeg aan? "Scarlett Drews.." Ik rolde met mijn ogen toen er een trotse glimlach op zijn gezicht verscheen. "Ben je nu tevreden? Want dan kun je geld gaan pinnen!" Ik drukte met mijn vinger tegen zijn borst aan en zette wat kracht, mh voelde eigenlijk best goed, ik legde snel mijn hele hand op zijn borst en drukte hem naar achter, éigenlijk héél goed. Ik had niet door dat ik aan het staren was en keek toen op naar Fernando die me lachend aankeek. "Kun je het zien?" Blozend wende ik mijn blik af en trok mijn hand terug. "Ja prima.." Mompelde ik. Toen zette Fernando een paar stappen naar achter. "Dan zie ik je om half 2 hier weer!" Riep hij me na, toen ik mijn weg vervolgde. Wacht, zei hij nou half 2? Dat was veelte laat. Ik draaide me weer om. "Dacht het niet, half 12 en geen minuut later!" Fernando kwam weer op me aflopen en trok zijn wenkbrauw op. "Alleen als jij mee gaat!" Oh! nu moest ik opeens mee? Dit was chantage! Ik rolde opnieuw met mijn ogen. "Wat dan? Kun je het niet alleen?" Vroeg ik spottend, hij knikte en trok een pruillipje, wat me toch een beetje deed glimlachen, het was zo'n schattig gezicht! Ho wacht dat meende ik niet, ik viel niet op een jongen die alleen maar als een gek achter een bal aan liep, nee. "Ga je alsjeblieft mee?" Fernando probeerde me over te halen door een soort puppy-ogen op te zetten, maar dat mislukte. Ik schoot in de lach. "Oke vooruit dan maar!" Sinds wanneer was ik zo aardig tegen hem? Hij had nog geen uur geleden mijn mini-car in elkaar gereden?

Hope you like it