9. The day of take off

een week en vier logeerpartijtjes met Taylor bij mij thuis later...

'Taylor? Taylor, word je wakker?', vroeg ik met mijn mond bij zijn oor. Hij sliep altijd zó lang uit. Het was echt allang licht buiten, maar hij miste meestal de helft van de dag. Ik wekte hem normaal ook niet; hij kwam naar beneden waneer hij zelf wilde..
Maar vandaag zouden we naar Alaska gaan; het verjaarsweekend van mijn opa. Iedereen - de hele familie van mijn moeders kant - zou in dat kleine boshutje moeten blijven slapen.
'Taylor, lieverd', mompelde ik. Ik porde zachtjes in zijn zij met mijn vinger. Hij draaide zich om en gromde even. Ik porde iets harder; ik wist dat hij daar niet tegen kon.
Ik ging rechtop zitten en kriebelde met mijn nagel over zijn rug. Zijn lichaam draaide zich op zijn zij en zijn hand schoot naar mijn arm, waaraan hij me vervolgens aan naar beneden trok. Mijn gezicht lag nog geen tien centimeter van het zijne.
'Mmm, goedemorgen', mompelde hij.
'Goedemorgen', zei ik ook, en ik drukte een snelle kus op mijn mond.
'Waarom moet ik zonodig om - halleluja - half negen, opstaan?', vroeg hij, nadat hij een korte blik op de klok had geworpen.
'Omdat, we naar het verjaarsweekend moeten van mijn opa. Je weet het toch nog wel?', vroeg ik.
'Ja, tuurlijk. Maar hij is toch pas overovermorgen jarig? Ik dacht dat we de nacht van zijn verjaardag op de volgdende dag bleven slapen?', vroeg hij schor.
'Ik ook, maar het zijn twee nachten geworden. Iedereen komt al twee dagen van te voren, en op de avond van zijn verjaardag gaan de meesten weer weg. Wij zullen - ben ik bang - nog een nachtje moeten blijven'.
'Stel je niet zo aan, het kan nooit zo erg zijn als jij denkt', grijnsde hij.
'Oh jawel. Ik ben er al vaker geweest, weet je nog?'.
'Waarom ga je dan, als je het zo erg vind?', vroeg hij in de war.
'Omdat ik mijn opa al jaren niet meer heb gezien, om eerlijk te zijn. En hij word overovermorgen al vijfenzeventig. Hij zei aan de telefoon dat hij me nog eens wilde zien voordat hij dood ging. Hoe kon ik dat weigeren?', vroeg ik.
'Niet', gaf hij toe.
'Inderdaad. Dus, kom op, Rise and shine!', ik porde hem nog een keer, en hij kwam kreunend overeind. Hij wreef met één hand over zijn oog en door zijn haar, en met de andere streelde hij zachtjes mijn wang.
'Ga je mee douchen?', vroeg hij.
Maar hij wist zelf ook wel dat mijn moeder had gezegd dat ze alles goed vond, behalve samen douchen. Dus zonder dat hij antwoord had liep hij naar de badkamer, en liet mij alleen in het bed achter. Ik keek naar zijn poster - die ik van hem niet van de kast mocht halen.

'Morgen, mam. Heb je nog koffie? Bedankt. Zeg, weet je zeker dat je niet meegaat?', vroeg ik aan mijn moeder, die verslapen aan de keukentafel zat, terwijl ze haar koffie naar binnen lepelde met het theelepeltje.
'Ja, heel zeker. Daar twee nachten slapen met die familie van d'r - mijn moeder - is een hel'.
'Oke, jammer. Taylor had het ook gezellig gevonden', mompelde ik.
'Ik weet het, schat, maar ik moet ook naar Richard toe, dat weet je'.
Ik zuchtte. Richard was haar soort-van-vriendje. Ze had nog maar een paar afspraakjes met hem gehad, maar was helemaal hoteldebotel van hem. Ik vond hem maar niks; een veel te oude man die op veel je jonge vrouwen viel - terwijl mijn moeder net zo oud als hem was, bleef hij zeggen hoe leuk hij het vond om een vrouw te daten van half zijn leeftijd. Mijn moeder vond dit genoeg redenen om met de man te trouwen, maar gelukkig kon ik dat nog net uit haar hoofd praten.
'Hé, Taylor! Goed geslapen?', vroeg mijn moeder, nog steeds slaperig.
'Joa, best wel. Zeg Emma, hoe laat vliegen we eigenlijk?'
'Om twee uur, dus je moet opschieten!'
'Oké. Gaan we alles in één koffer proppen?', vroeg hij.
'Ik denk het. Als het past. We hebben maar één koffer'
'Ik heb ook nog een koffer', zei hij, waarop ik lachte.
'Die op het bed staat ís jouw koffer', lachte ik.
Hij krabde niet-begrijpend op zijn hoofd en ging ook koffie zetten. Toen kwam hij bij ons aan tafel zitten en begon aan het stokbrood te knabbelen.

Na veel geweld gebruikt te hebben - hamers enzo - hadden we de koffer dicht. Mijn moeder kwam op dat moment binnen met het nieuws dat zij ook nog wel een koffer had. Ik vond het een beetje nutteloos om de bijna gemolde koffer van Taylor nog open te maken, en stuurde haar de kamer weer uit.
'Mag mijn tandenborstel in jouw handbagage?', vroeg hij.
'Ja, tuurlijk'. Ik hield de tas voor hem open, en hij lachte om de inhoud; twee tandenborstels, één haarborstel, een shirtje die niet meer in de koffer had gepast, make up, tandpasta, condooms en een pruik.
'Wat doet die pruik daar?', vroeg hij.
'Tante Mitsy wil dat ik die voor haar meeneem. Ze denkt dat ze kaal wordt'.
'Aha', zei hij, en hij haalde zijn schouders. op.
Toen moesten we ons haasten om het vliegtuig nog te halen.