4. Gevangen

Chloe’s Pov.
Ik zat in een kleine kamer, met enkel een bed en een gammel tafeltje en een stoel die wiebelde.
‘Hij’ was al een paar keer binnen gekomen. Ik kon het bijna niet meer aan. Ik wilde naar Justin, ik maakte me het meest zorgen over hem. Ik had de politie gebeld, maar wat was er nu allemaal aan de hand met hem? Was hij in het ziekenhuis? Niemand wist waar ik was en als het aan ‘hem’ lag, kwam niemand er ook achter. Ik tuurde uit het raam. Zelfs ikzelf wist niet waar ik was. Misschien zou ik hier nog heel lang zijn. Misschien wel nog maar een dag. Wie zou het zeggen?

Justin’s Pov.
Ik deed mijn ogen open, en zag een paar gezichten boven mij hangen. “Vlug, hij is wakker,” Zei een onbekende stem. “Chloe, Chloe,” Mompelde ik. “Waar ben je...” Daarna viel ik weer in slaap.
De volgende ochtend werd ik wakker, en zat Pattie en Chloe’s moeder in mijn kamer. “Waar is Chloe?” Was het eerste dat uit mijn mond kwam. “Ze is weg, van de aardbodem verdwenen. De politie is naar haar op zoek, maar er is nog niets gevonden,” Zei Chloe’s Moeder. Ik werd verdrietig. Geen spoor van Chloe. Mijn gezondheid deed er niet aan toe voor mij, als Chloe maar terug kwam. Je weet nooit wat ‘hij’ allemaal kan doen. Ik tuurde uit het raam. “Justin, zorg eerst dat je beter wordt,” Zei Pattie bezorgd. “Ja mam,” Zei ik. “Ik wil niets liever dan zoeken naar Chloe, dus ik wil eerst goed beter worden,” Zei ik wijs. Ik werd verdrietig. Ik wilde naar Chloe…

Chloe’s Pov.
Mijn mobiel is afgepakt, op de grond gegooid en kapotgemaakt. Hij is net weg. Ik lig op mijn bed en staar naar buiten. Opeens kwam hij weer binnen. “Hallo Chloe,” zei hij. “Je lieve vriendje ligt in het ziekenhuis, arme jij, zit je hier alleen met mij,” zei hij. “ Je vindt het zo oneerlijk, waarom moet het jou nou overkomen? Tja, waarom jij? ” Hij keek mij recht in me ogen aan. Ik keek naar beneden. “ Omdat je van mij bent slet, je gaat vreemd! Je hoort bij mij! ” Pats! Hij sloeg mij keihard in me gezicht. Daarna sloeg hij me nog een paar keer. “ Ik kom zo terug en dan gaan we een avontuurtje beleven, een heel gezellig avontuurtje.” Grijzend en lachend in zichzelf liep hij weg. Ik begon te snikken. Ik wilde weg.

‘Zijn’ Pov.
Ik keek naar Chloe, vanuit het raam, die bij haar kamer een muur leek. Hierdoor kon ik haar de hele tijd observeren, zonder dat zij het door had. Ik zag haar lopen en ijsberen door de kamer. Ik zou straks naar der toe gaan en wat dingetjes afhandelen. Ik bekeek haar goed. Mijn ogen bleven hangen op haar buik. Zag ik dat nou goed of was het maar schijn? Ik bekeek het goed en argwanend had ik een vermoeden. Ik liep met grote passen de deur uit en stormde bij haar de kamer binnen. “ Klaar voor het avontuurtje? Dat heb je hard nodig, aan je gezicht te zien,” Ik lachte in mezelf. Ze was bang voor mij, en dat is maar goed ook. Heerlijk was dit, ik genoot van haar gevangenschap. Niemand wist waar we waren, waar ik en Chloe uithingen, ik had een hele goede plek gevonden, waar niemand ons zou kunnen vinden.

Chloe’s Pov.
“Zou ik mogen douchen alsjeblieft?” Vroeg ik voorzichtig. “Waarom zou je, jij bent altijd mooi en schoon genoeg voor mij, dus nee.” Zei hij. Hij stond tegenover mij. “Ik ga wat even wat eten halen, je houdt je koest en blijf hier.” Zei hij. Hij liep weg en deed de deur weer op slot.

Een paar weken verder.

Hij kwam de kamer binnen en ging naast me op bed zitten. “Chloe, ik wil je voor altijd bij me hebben, waarom houd je niet meer van me?” Ik gaf geen antwoord. Hij was milder geworden en hij sloeg me bijna niet meer. “Kom op ik wil een antwoord,” Zei hij. Ik keek naar beneden, en ik zag me buik. Ik voelde soms al wat, ook al was het nog maar bijna vijf maanden. Gelukkig maakte hij het niet kapot. Ik wist niet wat hij er mee van plan was, maar hij deed er niks mee, dat ik zwanger was. Ik had erge heimwee naar huis en naar Justin. Ik kon het niet tegen ‘hem’ zeggen, dan zou hij flippen. Ik was allang blij dat hij al minder agressief was. “Ga je nog wat zeggen?” Ik hoorde aan zijn stem dat zijn geduld opraakte. “Ik kan deze vraag niet beantwoorden en dat weet je. Als ik ja zou zeggen zou ik liegen, en ..” “Dus nee, je houdt niet van me hea?! Ik wist het, het is die Justin hé, die gozer die niet kan zingen. Jaja, ik weet hem wel te vinden hoor,” Hij liep de kamer weer uit en de deur ging met een klap dicht en op slot. Ik voelde me eenzaam.