27.

rose pov:

*1 week later*

Ik blijf nu al een week bij sam slapen. Ik weet dat ik had gezegt dat ik daar niet meer zou binnen gaan. Maar dat was toch al mislukt toen mijn benen waren bevroren en Jacob me naar binnen moest dragen. Emily bleef ook maar vragen of ik bij hun wou blijven. Ze keek met die puppy-oogjes en jah dan kon ik geen neen zeggen. Sam valt nog best mee als hij in een goede bui. Die bui hangt er meestal vanaf wat ik die keer heb uitgespookt. Njah, wat hadden ze verwacht? Dat ik me nu anders zou gaan gedragen? Paul kan mijn nog steeds niet zien en ik hem ook niet. Met de rest kan ik goed afschieten. Maar het meest met Jacob. Hij is zoooooo lief! Normaal is hij al veel bij sam en emily, nu is hij er nog meer. voor mij! Iedere keer als ik naast hem zit en hij raakt me aan dan voel ik vlinders in mijn buik. jep ik ben erachter, ik ben verliefd! En ik die eerst niet in liefde geloofde! hah.

Ik loop de trap af en zie hoe iedereen er al is en muffins aan het eten zijn. Niet normaal hoeveel zij eten. en whaaauw ze hadden een t-shirt aan! Dat is ook de eerste keer. Ik ga naast Jacob zitten. Hij stopt met eten en kijkt me met een glimlach aan. In zijn ogen zie ik een glinstering. Ik let er niet meer op en neem zelf ook een muffin. 'ga je vanavond mee naar het kampvuur?' vraagt jacob aan me en legt zijn hand op mijn knie. 'ehm ik denk het!' zeg ik even in de war door zijn hand. 'WAAAAAT!!! gat zij ook?' roept paul neidig. 'JA PROBLEMEN MEE?' schreeuw ik terug. 'JA EIGENLIJK WEL!' ik sta recht van mijn stoel en leun met mijn handen op de tafel. 'DAN HEB JE DIKKE PECH WANT IK GAAAAA!' 'dat zullen we nog wel eens zien!' mompelt hij tegen zichzelf. Jammer voor hem hoorde ik wat hij zei. Ik spring op de tafel en ondertussen veranderde de kleur in mijn ogen van bruin in rood. Ik loop over de tafel richting paul. Voor hem buig ik door ik mijn benen. Ik zit nu op mijn hurken voor paul. Ik grijp zijn t-shirt vast en trek hem zo dichter. 'als jij maar iets durft te doen ga je eraan!' sis ik. Hij trekt mijn hand van t-shirt en gaat terug normaal zitten. 'alsof ik bang ben van jou!' lacht hij bijna. Ik ga terug recht staan. 'zie je wel ik hoef helemaal niet bang zijn van jou!' zegt paul. ok dit was de druppel. met mijn voet geef ik een stamp op zijn borstkas. De achterpoten van zijn stoel kraken doormidden. De stoel valt samen met paul naar achter. 'ik zou maar bang worden als ik jou was!' ik zie de rest zich erg moet inhouden voor niet te lachen. 'rose kom van die tafel voor je die ook molt net als die stoel en mijn deur!' zegt sam boos. De rest kan zich niet meer inhouden en barst uit in het lachen. ik lach ook zachtjes en spring van de tafel.


zou graag reacties krijgen! <3