002

Diezelfde avond zaten Belén en Lourdes in hun studentenkamer, te kletsen over wat er die middag nou was gebeurd.

"Oh Lourdes, hij kwam gewoon naar je toe! Hij vindt je echt wel leuk!" Belén keek met een brede lach op haar gezicht me. "Be ik dacht het ff niet he! Hij wil gewoon niet dat ik slechte dingen over hem ga zeggen. Hij vroeg alleen hoe het ging, niet bepaalt geïnteresseerd als je het mij vraagt." Zei ik. "En trouwens, ik heb geen tijd voor vurige liefdes! Ik moet me concentreren op mijn studie!" "Met die houding komt er niks van nee, je bent ook altijd zo onmogelijk he!" Belén klonk best boos, maar ik was dat gedoe echt even zat. Ik liep naar mijn kamer en ging op bed liggen. Niet lang daarna viel ik in slaap, ik was kapot.

"Wat ben ik blij dat die saaie les werd onderbroken zeg! Dat mens kan echt geen les geven!" Zei ik lachend tegen Leo. "Ja zeg dat wel, Lourdes is heb een vraagje, het gaat over mijn club." Zei Leo een beetje zenuwachtig. Oh God dacht ik bij mezelf. Leo heeft het alleen maar over zijn club, hij voetbalt op hoog niveau, bijna net zo hoog als Real Madrid Castilla. Hij vertelde laatst dat ze een meisjes team zouden oprichten, het lijkt me wel leuk om voor ze te spelen, maar ik heb daar nu geen tijd voor! Vraag me alsjeblieft niets Leo ik kan echt geen nee zeggen. Mijn hoofd liep over van de gedachten toen ik eindelijk weer hoorde wat Leo zei; "En wat zeg je ervan, luister je wel?" Vol verwachting keek hij me aan. "Huh? Ja tuurlijk!" Zei ik alsof ik elk woord had verstaan. "Dus je komt morgen trainen? Het wordt echt geweldig! Dankje Lourdes! We konden maar geen spits vinden!" Hij gaf me een schouderklopje en liep de andere kant op. Ik kon mezelf wel voor me hoofd slaan! Waarom moest ik nou "Ja tuurlijk" zeggen, in plaats van "Sorry wat zeg je?" Ik draaide me om en liep naar de volgende les.

~nog steeds even een verhaallijn aan het ingooien ;p het gaat spannender worden, I promise~