~043~

We luisterden naar Lana die begon met zingen. Het klonk mooi, maar ik was niet aan het opletten, mijn gedachtes dwaalde af naar het verleden. Een vrolijke gedachte bracht me weer terug hoe het vroeger was. Lisa hielp haar. Ik vond het knap dat ze in een paar dagen al goed op hakken kon lopen. En dan nog wel hakken van tien cm.
Het was een zonnige dag. We waren bij Sura. Ze had zo een schattig jurkje aan die dag. Haar zwarte haren vastgebonden in een knot. Adrian was Anne aan het plagen. Ik sloot mijn ogen. Seline was bezig met drinken inschenken. Lisa was haar aan het helpen. Chris, Erik en James waren de bal aan het overgooien.
Ik en Sura zaten op de tuinstoelen, druk bezig met insmeren.
Muziek stond hard aan. ‘Adrian! Stoppen!’riep Anne toen ze langs ons rende met Adrian achter haar. Hij stopte toen hij voor ons stond. Hij grijnsde.
‘Adrian,’waarschuwde Sura. Ik rolde mij ogen, alsof dat zin had. Hij was altijd de grootste, hoe zal ik hem noemen, deugniet, omdat hij de streken van een klein kind nadeed.
Hij graaide snel een flesje zonnebrandcrème van het tafeltje. Ik en Sura stonden snel op en gingen uit zijn bereik staan. Hij deed de dop open en spoot naar Sura, die gilde en wegdook. Hij keek toen mij aan. Snel rende ik weg. Met Ardian op mijn hielen. We zaten allemaal achter elkaar te rennen met zonnebrandcrème en handdoeken als schild.
We leken wel een stelletje idioten.
‘Jongens!’riep Seline. We keken allemaal naar Seline en Lisa die drinken en hapjes vasthadden. Ze zette ze neer op de grote tafel.
‘Hebbes!’riep Adrian hard. Anne gilde. We zagen net hoe hij het voor elkaar kreeg om zonnebrandcrème over haar rug te spuiten.
We moesten allemaal lachen. Anne keek woedend. Ze draaide zich om en duwde hem.
‘Dat ik je vriendinnetje ben betekend niet dat je het recht hebt op mij dat aan te doen,’ ze tikte op zijn neus en pakte zijn handdoek over waarmee ze haar rug mee schoon probeerde te maken. We liepen naar de tafel en pakte allemaal een glas.
Ik voelde zijn warme lippen in mijn nek waardoor ik mijn ogen sloot.
‘Huur een kamer!’riep Erik. Vermoeid opende ik weer mijn ogen. Ik zuchtte diep. Hij liet mij weer los en rende naar Erik die hij in een soepele beweging het water had ingeduwd.
Wat was die dag toch leuk geweest. Ik miste ze.
Ik kwam weer terug in realiteit toen en applaus hoorde. Snel klapte ik mee. Nu voelde ik me schuldig. Lana straalde. Ik zag mijn vader naar me lopen. ‘Ze heeft talent, ik ga even met haar praten,’ Ik knikte.
Ik draaide me om omzoek naar een glas. Ik pakte snel een nieuwe en goot hem leeg in mijn keel.
Dat had ik nodig, alleen ging dat iets te snel.
Ik hoorde Logan lachen, Ik keek hem aan. ‘Je moet het ook niet leeggieten in je keel,’zei hij lachend.
‘Heb je ervaring mee?’vroeg ik terwijl ik het glas weer neerzette. ‘Weetje, ik denk dat mijn gezicht wel genoeg zei.’ Hij knikte en ging naast me staan. ‘Een goede vriend vertelde vroeger altijd dat mijn gezicht boekdelen spreekt,’
‘Dat was meer een verkeersbord,’Ik porde hem in zijn zij.
‘Bedankt, ik zal het onthouden,’