~042~

‘Lukt het?’vroeg Logan vanuit de slaapkamer.
‘Bijna, ik moet blijkbaar zijn tanden alleen poetsen.’ Ik zuchtte. ‘Vooruit dan, mond open.’
Na zijn tanden te hebben gepoetst pakte ik een washandje en maakte zijn gezicht schoon. Ik tilde hem op zodat hij bij de wastafel kon. Hij rende zijn kamer weer in en pakte zijn pyjama van onder zijn dekens. Hij deed ze zelf aan en kroop toen onder het bed. Ik pakte mijn hakken van de grond en liep naar zijn bed. Logan zat op de bureaustoel.
‘Verhaaltje,’zei Mason.
‘Niet vanavond Mason,’ Hij trok een pruilgezicht. ‘Mason,’ Waarschuwde ik.
Hij keek nu zeer teleurgesteld. ‘Morgen lees ik je tien bladzijdes meer voor.’ Hij grijnsde. Ik schudde glimlachend mijn hoofd en drukte ene kus op zijn voorhoofd. ‘Slaap lekker,’fluisterde ik.
‘Jij ook,’zei hij. Hij ging liggen en drukte zijn knuffel, die hij uit zijn kussensloop had getoverd, tegen zich aan en sloot zijn ogen. Ik liep naar de deur gevolgd door Logan. Ik deed het lampje aan op de kast en liet Logan als eerste naar buiten. Daarna sloot ik de deur achter me. Snel trok ik weer mijn hakken aan.
‘Je houdt veel van hem,’zei Logan.
Ik keek hem aan. ‘Ik hou ook veel van hem.’glimlachte ik. ‘Alleen kan hij soms wel heel vervelend zijn,’ Hij moest lachen.
‘Dat kan ik wel geloven,’ Ik rolde met mijn ogen. Beneden waren ze nog druk met praten.
‘Kom, zullen we weer naar beneden gaan?’vroeg ik terwijl ik een pluk achter mijn oor stopte.
Hij knikte. Hij hield zijn arm uit. Ik staarde er even naar en haakte toen zijn arm vast.
Samen liepen we naar beneden.
‘Ah, daar ben je weer Aira,’zei mijn moeder in het Engels. Ik fronste.
Eenmaal beneden liet ik Logan los. ‘Ben zo weer terug,’fluisterde ik. Ik liep naar mijn moeder.
‘Wat is er mam?’
‘Waarom speel je niet een leuk stukje voor ons?’zei ze opnieuw in het engels, zo hard dat iedereen het kon horen. Mijn ogen werden groter, ik slikte.
‘Mam,’fluisterde ik angstig. ‘Je weet dat ik,’
Ze keek me streng aan met haar ogen. ‘Ik weet het schat, maar dit leek me wel een goed moment,’
‘Een goed moment?’riep ik bijna hysterisch.
‘Rustig,’fluisterde ze.
‘Nee,’zei ik hoofdschuddend. Een brok vormde in mijn keel. Mijn maag die samenkromp. Tranen die begonnen te vormen. ‘Mam,’fluisterde ik. mijn stem kraakte zachtjes. ‘Ik kan het niet,’ Ik weet niet of ze het hoorde. Maar het was onmogelijk voor mij. Ik was er nog niet klaar voor. Het was nog te moeilijk. Te, te… Alles was nog te vers in mijn geheugen. Ik weet niet eens of ik ooit nog kon spelen zonder scheurtjes in mijn ziel te veroorzaken. Zonder mij weer terug te gooien in het duister.
‘Mam,’zei ik nu iets duidelijker, ‘Lana kan waarschijnlijk wel iets spelen.’ Ze keek me onderzoekend aan maar knikte. Snel liep ik naar Lana. ‘Zou je iets willen spelen?’vroeg ik zacht.
Haar ogen lichtte op en gretig knikte ze. Ze liep naar de vleugel en ging goed zitten. Ik liep naar mijn vader.
‘Pap, ze wil graag zangeres worden, dus,’
‘Ik zal goed luisteren.’ Ik drukte een kus op zijn wang, waarvoor ik op mijn tenen moest staan.
Lana begon te spelen. Ze genoot ervan. Het geluid van haar stem en de noten vulde het huis. Ik liep stil naar Logan.
‘Waar ging dat allemaal over?’fluisterde hij onder zijn adem, duidelijk wilde hij niemand storen.
Ik keek hem aan en beet op mijn lip. Ik kan het hem nu niet vertellen. Wie weet of ik het hem wel kon vertellen. Het was een groot deel van mij, maar toch iets wat ik niet kwijt wilde. Iets wat hij niet hoefde te weten. Ik wilde geen medelijden. Ik wilde niet voor gek worden verklaard. Ik wilde niet dat iemand tegen mij zeggen wat goed voor mij was.
‘Niets,’fluisterde ik zacht. Hij keek me onderzoekend aan maar knikte.