~038~

Ik ademde diep in. Deed het nachtlampje aan en stapte uit bed. Ik voelde het zweet langs mijn voorhoofd lopen. Ik had mijn ademhaling nog steeds niet onder controle. Ik sloot mijn. Rustig, alles is in orde. Ik ademde gecontroleerd. Ik knikte tegenmezelf en stond op. Ik haalde mijn handen door mijn haar en ging naar de badkamer. Pas daar zag ik hoe erg mijn handen zaten te trillen. Ik deed de kraan open en gooide wat koud water in mijn gezicht.
Het was kalmerend.
Alsof het net gebeurd was brandde mijn litteken. Ik ging met mijn vingers over het litteken. Tranen vormde zich. Ik beet op mijn lip en liep weer terug naar mijn kamer.
Vanavond was er het feest. Dat was zo niet het moment om te gaan uitbarsten in tranen.
Dus in ging alles begraven. Nog dieper dan ooit te voren.

'Aira?' riep mijn moeder. 'Ben je al klaar?'
'Jep!' riep ik. Snel trok ik mijn pumps aan en liep mijn kamer uit.
Ik hoorde Mason mopperen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en trok ze daarna op. Sinds wanneer mopperd hij?
Ik liep naar zijn kamer. 'Mason?'zei ik toen ik de zijn kamer inkeek. Hij stond voor de spiegel. Zijn hoofd rood van inspanning. Hij was namelijk bezig met zijn stropdas. Hij keek mijn kant op.
'Kom, ik help je wel.'zei ik terwijl ik naar hem toe liep.
'Nee. Hoe moet ik ooit een man worden als ik niet eens mijn stropdas kan doen,'verslagen liet hij zijn handen vallen langs zijn lichaam.
Ik glimlachte en ging voor hem op mijn hurken zitten.
'Voor mij ben je al een man.' ik begon zijn stropdas te maken. 'Even tussen mij en jou,'zei ik. Ik keek hem aan. 'Papa word ook altijd geholpen door mama.'zei ik fluisterend.
Een grote lach verscheen op zijn gezicht.
'Zo, helemaal klaar,'zei ik terwijl ik opstond. 'Kom je mee naar beneden?' hij knikte en pakte mijn hand vast. Samen liepen we naar beneden.
Beneden stond Jeremy al. 'En zusje, hoe vo nek je nu je vriendje Logan komt?'zei hij met een grijns.
Ik voelde mijn wangen rood worden. 'Hij is niet mijn vriendje,'zei ik snel.
'Waarom zijn je wangen dan rood?'vroeg Mason onschuldig.
Ik had niet gemerkt dat mijn ouders ook in de hal stonden want ze stonden te lachen.
'Liefde is ingewikkeld, vooral als vrouwen verliefd zijn.'zei mijn vader lachend. Jeremy klopte op zijn schouder. Van die is goed.
Ik keek mijn moeder aan. Ik liep naar mijn Jeremy en elleboogde hem, mijn moeder deed het zelfde bij mijn vader.
'Hee,'zei Jeremy verontwaardigd, 'Waar heb ik dat nu weer aan verdient.'
'Je was het ermee eens,'zei ik simpel.
'En ik had dat wel verdient,'zei mijn vader alsof mijn moeder hem echt had pijn gedaan.
Mijn moeder glimlachte en gaf Mason een kus.
Aan zijn uitdrukking snapte hij er helemaal niets van.