~031~

‘Maar toch,’ ik rolde mijn ogen. Een zwarte Lexus kwam een rij uitrijden. De auto stopte voor mijn neus, Logan stapte uit.
‘Hij komt eraan.’zei ik door de telefoon tegen mijn vader.
Ik reek de telefoon uit naar Logan. ‘Het is mijn vader, hij wil met je spreken.’
Met een verbaasd gezicht nam hij mijn mobiel aan en bracht hem naar zijn oor. ‘Hallo meneer Gaders.’
Het bleef even stil.
‘Natuurlijk meneer, u kunt op mij vertrouwen dat uw dochter veilig thuiskomt.’zei hij met een knikje.
‘Nog een fijne dag meneer.’zei hij. Daarna gaf hij weer de telefoon aan mij.
‘En?’vroeg ik.
‘Ik mag je naar huis brengen.’
Hij stopte voor mijn huis. Hij deed de radio uit en stapte uit de auto. Ik deed ook de deur open en stapte uit. Hij had de kofferbak al opengedaan, en liep met mijn boodschappen naar de voordeur. Snel deed ik de voordeur open en liet hem naar binnen. Mason was mee gegaan met mijn moeder.
‘Waar moet ik het neerzetten?’vroeg hij vanuit de hal, terwijl ik de rest van de boodschappen ging halen.
‘In de keuken! Gelijk naar links en dan doorlopen.’riep ik.
‘Gevonden!’hoorde ik hem roepen. Hij kwam aanrennen. Ik stond bijna bij de deur.
‘Hier laat mij maar.’ Tijdens hij de tassen overnam raakte zijn vingers die van mij. Hij keek me bijna onderzoekend aan met zijn blauwe ogen.
‘Je hoeft echt niet alles ook naar binnen dragen,’zei ik terwijl ik een beetje naar de grond staarde.
‘Maakt niet uit. Maar als dank, kan je wel de kofferbak dicht doen.’zei hij terwijl hij weer naar binnen liep. Ik liep terug naar zijn auto en deed de kofferbak dicht. Ik kon er net bij.
Ik liep weer terug naar mijn huis. Logan stond al weer in de hoek van de hal waar de onze zwarte vleugel stond.
‘Speel je piano?’vroeg hij.
‘Ik kan het wel, maar ik heb al heel lang niet meer gespeeld vanwege,’ waarom was ik hem alles aan het vertellen. Iedere herinnering die weer naar boven kwam, zorgde ervoor dat ik weer een stukje van mezelf kwijtraakte, het ging door mijn hart heen als een mes. ‘vanwege een gebeurtenis.’ Hij knikte kort.
‘Ik speel ook piano, eigenlijk keyboard, ik en mijn vrienden hebben zelfs een band.’
Ik glimlachte.
‘Wil je iets drinken?’vroeg ik.
Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, maar bedankt.’