002 ~

Kyara pov.

Ik open mijn ogen en het eerste wat ik zie is een wazig beeld van de hemel. Mijn hoofd bonkt van de pijn. Geschrokken sta ik op. Ik bekijk mezelf van kop tot teen en zie dat ik vol schrammen en open wonden zit. Verbaasd kijk ik rond me heen. Waar ben ik? Wat is er gebeurd? Voor me zie ik bomen, veel bomen. Het lijkt meer op een bos. Hoe kom ik nu opeens in een bos? Ik probeer mijn weg door het bos -jungle- te vinden, maar het lijkt alsof ik in een doolhof zit. Uiteindelijk geraak ik uit de jungle en al snel zie ik een strand. Naarmate ik dichter naar het strand loop, hoor ik geroep en geschreeuw. Ik loop zo snel als ik kan naar het geluid toe. Mijn ogen stonden groot. Wat er nu te zien was, was gewoon afschuwelijk! Ik kon mijn ogen niet geloven! We zijn gecrasht! Er zaten mensen vast onder onderdelen van het vliegtuig, anderen zaten te huilen en anderen zaten dood te bloeden. 'Heeey! Jij daar! met dat zwarte shirt!' een man van ongeveer rond de 30 kijkt mijn richting uit. Er zat een meisje naast hem dat -aan haar buik te zien- zwanger was en volgens mij op het hoogtepunt stond om bijna te bevallen. Onmiddellijk loop ik naar de twee toe. 'Kan je even bij haar blijven? Ik moet anderen gaan helpen.' Ik deed mijn mond open om hem een antwoord te geven, maar hij was al weg. Het meisje schommelde heen en weer en pufte ook een paar keer. 'Gaat het?' vroeg ik onmiddellijk. Ze knikte, maar aan haar te zien ging het helemaal niet. 'Hoever ben je?' '8 maanden.' 'Ik blijf wel bij je.' Ik probeerde haar gerust te stellen. Het meisje stopte met schommelen en pufte nog een keer. 'Ehm.. ik ben Claire.' 'Kyara.' ze lacht. 'Dankje Kyara.'

Avond
~
We hadden een kampvuur gemaakt om het wat gezellig te houden en om elkaar te leren kennen, want hoelang we op dit eiland zouden zitten wist niemand. Ik zat op een van de onderdelen van het vliegtuig, kijkend naar de sterrenhemel. Mijn gedachten waren er helemaal niet bij. Ik kon niemand bereiken, want mijn gsm was niet te vinden. En ookal zou ik hem hebben, denk ik niet dat hij het zou doen. 'Hey' geschrokken kijk ik naast me. De jongen kwam me bekend voor. 'Boone? toch?' vroeg ik aarzelend. Hij knikt. 'Nu weet je mijn naam, maar ik de jouwe nog niet.' hij glimlacht lief. 'Kyara.' Even was het stil. 'Reis je vaak alleen?' vraagt Boone, z'n blik naar de hemel gericht. 'Wie zegt dat ik alleen reis?' Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Wel, omdat ik niemand naast je zag zitten in het vliegtuig.' Ik giechel even. 'Dat heb je juist geraden.' Een echt onderwerp om over te praten konden we beiden niet echt vinden. Weer was het stil, maar al snel kon ik die onderbreken. 'Dat blonde meisje, is dat je vriendin?' zeg ik terwijl ik naar haar kijk. Ze kon haar blik precies niet van ons afhouden. 'Mijn stiefzus.' Ik knik dan maar, niet wetend wat te zeggen. 'Waar ging je naartoe? Zo alleen?' vroeg Boone. 'Los Angeles.' Mijn blik naar de grond gericht. 'Het was altijd al een droom van me, en nu dat ik hem eindelijk kon waarmaken, zijn we gecrasht en zit ik op een eiland.' 'We zullen hier nog voor een tijdje blijven, denk ik, dus moeten we er iets leuks van maken met z'n allen.' Hij lacht. Ik knik en ook ik lach.