Chapter 4

Toen ik terug thuis was, werd het al bijna terug licht. De zon kwam al een beetje op en de hemel kleurde rood aan. Vandaag werd ik onderzocht door Carlisle. Net als mijn moeder toen ze nog niet volgroeid was. Ik werd gemeten en gewogen. En nog getest op andere dingen.
Maar ik moest maar eerst eens gaan eten.
Aan tafel was het enkel ik en mijn vader. Mijn moeder ging jagen als ze honger had.
Het was dus gezellig aan tafel. Mijn vader at wel tien keer zoveel als mij. Ik nam enkel wat fruit en yoghurt als ontbijt. ’s Morgens kon ik niet veel eten. Daarna ging ik naar mijn kamer om me om te kleden. Want ik kon moeilijk in dezelfde kleren als gisteren gaan. Alice zou me vermoorden.

Ik liep in mijn ondergoed door mijn inloop kast. Wat zou ik aandoen?
Ik nam een gewone donkere jeans en een topje uit de kast. Daarover deed ik een mooie, lange ketting. En aan mijn voeten schattige ballerina’s.
Hier kon Alice niets van zeggen. Als het om mode ging waren wij met z’n tweeën wel een perfect duo. Ik hield ook van mode. Maar ik vond dat je af en toe wel eens een los t-shirt en jogging mocht aandoen. Alice was daar radicaal tegen.

Ik liep door het bos naar het huis van de rest van mijn familie. Ik zag het huis al in de verte verschijnen. Het was een groot, wit huis. Je kon er niet naast kijken. Toen ik dichter kwam zag ik Carlisle al voor de raam staan zwaaien naar me. Ik minderde vaart en wandelde gewoon door de deur heen.
Ik werd door iedereen begroet. Nadat ik iedereen had gezien ging ik mee met Carlisle naar zijn bureau.

Ik moest voor een meetlint gaan staan.
‘Je bent 1,32 centimeter gegroeid. Maar dat is al minder dan vorige keer. Ik denk dat je toch wel bijna volgroeid bent.’
Ik knikte goedkeurend. Eindelijk minderde het groeien een beetje.
Na het meten moest ik op de weegschaal.
‘Je bent maar een paar gram bijgekomen. Ik denk dat alles al bijna gedaan is. Je bent al zo goed als volgroeid. Ik denk dat enkel nog je gezicht een beetje kan veranderen.’
‘Geen probleem. Daar kan ik nog mee leven.’ Ik glimlachte. Zo bij dat het bijna gedaan was. Nog een paar maanden en ik zag eruit als iemand van 23. En dan was het gedaan.

Gelukkig ging ik terug naar beneden. Iedereen was een beetje aan het rondhangen in de zetel. Alice knikte goedkeurend toen ze mijn outfit zag. Ik lachte naar haar en draaide een rondje.
Toen kwam Carlisle de trap af om tegen iedereen het nieuws te melden dat ik over een paar maand 23 was. Ik glunderde. Hij nam me vast en gaf me een knuffel. Iedereen begon opgewonden te praten en ik hoorde Esmé iets zegge van ‘feestje’. Mij kon het niet schelen. Het kon nog wel leuk zijn. Een soort van verjaardagsfeestje. Zolang de wolven maar mochten komen.