Chapter Six

‘Dus, meneer Malfoy, waarom heeft U het zo ver laten komen?’ Ik zat in het kantoor van Perkamentus, op een stoel met kussenslopen van weerwolvenbond. ‘Omdat dat mijn humor is,’ antwoordde ik droog. ‘En U kunt uw leedvermaak niet bewaren voor thuis, in vakanties?’ Vroeg Perkamentus. ‘Dan heb ik de hele zomer huisarrest,’ ik keek hem aan. ‘U begrijpt vast wel dat ik daar niet op zit te wachten.’ ‘En U zit wel te wachten om van school gestuurd te worden?’ ‘Nee, dat niet. Maar ik wil gewoon lol hebben, begrijpt U.’ Ik probeerde zo beleefd mogelijk over te komen. ‘Ik kan me echt niet voorstellen dat U er lol aan beleeft uit de lessen gestuurd te worden. Op die manier leer je niks en kunt U net zo goed van school gaan of heb ik ongelijk?’ ‘Nee, meneer.’ Ik stemde maar gewoon toe, het had toch geen zin tegen hem in te gaan. ‘Dan hebben we bij deze afgesproken dat het niet meer gebeurd.’ Hij stak zijn hand naar me uit, en ik gaf hem de mijne.