Elementals trauma - deel 8

Eenmaal thuis was er niemand.
Eerst pakte Isaac een glas cola en liep toen richting zijn stoel, zijn blik ging langs de nieuwe krant, de kop stond iets over een groep criminelen die momenteel actief is in winkels rond het bejaardenhuis, beetje raar maar het zal wel, zo lang het winkels zijn is zijn oma veilig dus..
Op de tafel lag een blaadje, tijdens het drinken las hij het door, zijn ouders waren naar zijn oma, tja.., waarom zal hij zelf ook niet langs gaan eigenlijk.
Hij trok zijn schoenen aan en vertrok.
De dag voelde weer normaal aan, eindelijk was de gekte van gisteren voorbij, het mocht zo blijven van hem.
Maar de lot had een andere gedachten, toen hij de bejaardenhuis in liep sloeg de angst in als een bom, de gehele vloer lag vol met oudere mensen, allemaal dood, of stervend, bloed verfde de vloer en muren, meteen schoot zijn gedachtes naar zijn familie.
Hij renden als een gek naar de lift, hij had geluk dat er iemand had geprobeerd te vluchten schijnbaar, want de lift opende meteen om de stank van dood vrij te laten, een van de medewerkers staarden hem recht aan met een glazige blik, een groot gapend gat in haar maag, het was niet open gesneden of neer geschoten, er was gewoon een gat in geslagen, wat kon dat doen?
Ondanks dat stapte hij in de lift en werd toen geforceerd te wachten, een ellendig iets als je niet weet hoe je eigen familie is op dit moment, en wat voor een monster moord een gehele hulpeloze bejaardentehuis uit als dit, zijn hele hoofd trok alle mogelijkheden door waar hij zijn ouders en oma in kon tegen komen: al geheel uitgemoord, kruipend voor hun leven in de gangen of in oma’s vertrek, misschien zelfs als hij de deur open deed of als de deur van de lift open ging hij ze al kon zien, of het ergste van allemaal met de dader in het vertrek, zijn hoop ging uit naar de gedachten dat de dader misschien nog niet op de verdieping van zijn oma was aangekomen, gezien de meesten ouderen bloedverdunners gebruiken en er toch nog wat stervend waren moet hij toch nog vrij direct zijn, plus zijn ouders konden nooit zo lang al hier zijn, dit moet allemaal nog vrij vers zijn gebeurd, toen de deur open ging viel er meteen een lijk naar binnen, Isaac schrok zich zo erg dat hij viel tegen de dode medewerker aan.
Het was een groepje mensen wat betekend dat de medewerker hun heeft laten stikken voor zich zelf, verspilde moeite duidelijk, langzaam trok Isaac zich weer op, zijn shirt had wat bloed op zijn rug waar hij tegen de wond was aangekomen, maar het was niet veel de meeste bloed was er al uitgestroomd voor hij in de lift stapte, en weg gezakt door de kieren van de deur naar de kelder.
Ook hier lag de gehele zaal vol met lijken, allemaal vluchtend naar de lift, hoe verbazend, Isaac had al lang door dat de bejaardenhuis slecht was, ze hadden al een brief gehad dat ze over 5 jaar moesten sluiten omdat ze gezakt waren op ALLE veiligheid maat regelen, en hier lag het bewijs, Isaac wist niet hoe snel hij moest rennen, en hoe dichter hij kwam hoe meer lijken, het leek wel of de dader een reden had om hier heen te gaan…
Isaac gooide de deur open en keek recht naar waar hij het meesten voor vreesde, zijn ouders en oma waren vast gebonden, een groep van 5 mannen stonden in de kamer, een van hen had een soort van boor bij hem, waarschijnlijk de wond waar die medewerker fataal werd.
“en nog een vlieg, hey knul, waar heeft dit oudje de kluis” zei een man die waarschijnlijk de leider was
“ze heeft geen kluis” er was beter gewoon te antwoorden, hij wou zijn familie levend houden en bijdehand zijn is dan een slecht idee.
“jaja” duidelijk geloofde hij het.
“we zeiden net toch al, we hebben geen kluis” zei Isaac’s moeder
“tuurlijk, elk oud lijk heeft een kluis met waardevolheden”
“en daarom moord je een gehele bejaardenhuis” voegde Isaac’s vader toe.
“knul, jij gaat me nu vertellen waar de kluis is, en spreek de waarheid”
Isaac wist niet wat te doen, hun waren vast beraden dat er een kluis was, en Isaac weet van niks
“ik weet het niet, zo weet niks van een kluis”
“fout antwoord” hij greep 2 pistolen en richten ze naar beiden zijn ouders *BANG*
Voor Isaac’s ogen vielen zijn ouders neer, ieder met een kogel in zijn hoofd.
Tranen liepen door zijn ogen, woede volgde de tranen.
Wind begon te draaien om hem heen, vonken spatten langzaam van hem af.
“wat te?!” zei een van de mannen.
“pak hem NU!” riep de leider terwijl hij zijn gehele magazijn los barsten op Isaac.
De kogels werden geschept door de steeds sterkere wind en stuurde die naar 2 andere mannen die ook hun pistolen wouden pakken, beiden met een kogel door hun hoofd vielen dood neer.
De man met de boot greep deze en stormden recht op Isaac af, maar voor hij kon raken werd hij getroffen door een scheut bliksem en kwam hard tegen zijn andere partner aan, beiden smulden van de elektrische lading die door hun ging, beiden op zijn minst bewusteloos, de bliksem had intussen meer getroffen dan bedoeld, er begon een brand te laaien door de kamer.
De leider raakte in paniek, hij begon te rennen, en wist maar net Isaac’s aanvallen te ontwijken, de bliksem schoten zetten intussen meer in brand.
Isaac begon te zweven, de wind tilde hem op, bliksem schoot uit elk deel van zijn lichaam alsof hij de center is van een teslacoil, hij zweefde op een hoge snelheid achter de man aan die verwildert op de knop van de lift ramde, maar de lichamen die eerder naar binnen vielen blokkeerde de deuren.
In Isaac’s ogen zag de man geen mens meer, alles was puur geel wit en bliksem ging er over, door en uit van elke hoek, Isaac had zich volledig verloren in zijn woeden en zijn kracht nam daar volledig gebruik van.
Isaac bracht zijn armen bij elkaar en een gemixte kracht van wind en bliksem laadde op in zijn handpalmen, en bij het moment van een flits werd alles los gelaten, de aanval trof hard en alle lijken om hem heen werden verder de lift in geramd, de elektriciteit zetten nog een brand, ditmaal in de lift zelf, en meteen er na storten de lift als een baksteen naar beneden door de schade die Isaac’s woede leverde.
Toen de man toch wel zeker door dit dood moest zijn kwam Isaac langzaam aan weer bij bewustzijn, toen hij om zich heen keek had de brand zich al geheel uitgezaaid door de gehele verdieping, Isaac renden meteen naar zijn Oma.
De gehele kamer was vol vlammen, zijn oma kroop met moeite naar de gang, maar stopte toen ze Isaac zag, de vlammen haalden haar al langzaam in, maar ze had een glimlach, een glimlach???, haar enigste zoon en schoondochter zijn zo juist gedood, haar kleinzoon was voor haar ogen waarschijnlijk een monster, als de situatie niet snel verbeterde ging ze zelf ook er onder, dus waarom lachte ze?
“ik wist altijd dat jij het was, altijd”
“Oma” Isaac liep snel naar haar toe om haar uit de vlammen te halen, maar “nee, ik ben al stervend, mijn gehele onderlichaam is in vlammen gehuld en bij de touwen los maken haalde ik me open, met die bloed verdunners haal ik het niet lang, ik moest je gewoon nog even zien”
“ik krijg je er uit, laat me gewoon..” zijn oma probeerde haar arm omhoog te halen als een teken dat hij stil moest zijn.
“het is altijd in onze familie geweest, de bloed van een elemental, je opa’s ring licht in je vaders kluis, het zal je helpen”
Intussen waren de vlammen tot haar nek gekropen, en ze trokken nu geheel over haar heen.
“ik zal altijd over je waken”
Haar stem leek uit het vuur zelf te komen, haar gehele lichaam was nu over genomen.
Isaac wist niet wat hij moest doen, langzaam begon hij te lopen naar de trap, het begon hem te veel te worden, ergens hoorden hij brandweer wagens en ambulances, langzaam struinde hij de trap af, en onderaan kon zijn hoofd het helemaal niet meer hebben en werd alles zwart, een complete black-ou, hij viel bijna de laatste treden maar werd snel opgevangen door een brandweerman “een overlever” ergens kon hij de stem horen, maar er na was alles weg.