13. I'm so mad...

13.

We zijn bijna thuis. Het is nog steeds raar om dat te zeggen. Maar gek genoeg voelt het wel zo en ben ik erg blij dat het nu ons huis. Ik had er niet veel zin in maar na deze overweldigende dag in mijn nieuwe dorp, La push, denk ik dat ik hier wel degelijk gelukkig kan worden. Misschien wel met Seth, schiet er snel door mijn gedachten. ‘Nee’ fluister ik mezelf bestraffend en zeer boos toe. Embry en Jason draaien zich verrassend en ik lees de vraagtekens op hun hoofden. ‘Niks hoor’ zeg ik beschamend en het bloed stijgt me nogmaals naar het hoofd. Hoe konden ze dat in godsnaam nou horen, ik fluisterde zo zacht. Toen ik Jason vanmiddag een knuffel gaf was hij bloedheet. Ik vroeg wat er aan de hand was en kreeg natuurlijk zoals altijd, geen antwoordt terug. ‘Ik kom toch wel erachter’ zeg ik nu extreem zachtjes tegen mezelf. Weer draaien Embry en Jason zich om. Ze wisselen een snelle, maar veelzeggende blik uit en ik zie Jason bezorgd fronsen. Weer wordt me niets verteld. Gefrustreerd kijk ik hun aan. Erg boos, aan hun reactie te zien. En dat ben ik ook. Ik heb geen zin om hun aan te kijken. Vooral mijn broer. Ik vecht machteloos tegen mijn tranen maar ze komen toch opzetten. Boos ren ik de straat uit richting ons huis. Ik gooi de deur open. Waar die kracht opeens vandaan komt weet ik ook niet maar dat boeit me op dit moment niet echt. Ik ren naar boven doe de knal rode deur van mijn kamer open en duik mijn bed in. Waarom ik opeens zo boos ben weet ik ook niet maar ik kan er niets aan doen. Ik begin zachtjes te trillen en te schudden. Verbaasd richt ik mijn blik op de spiegel recht voor me en zie dat ook de rest van mijn lijf aan het trillen is. Dan besef ik opeens dat ik niet eens boos op ze ben. Ze hebben niet eens iets gedaan. Het zal wel de puberteit zijn zoals mijn vader altijd zei. Ik zucht en langzaam neemt het trillen af. Maar nog steeds ben ik verbaad. Wat gebeurde er met me?’ fluister ik zachtjes tegen mezelf. Ik hoor nog wat stille voetstappen de trap op komen maar ik krijg het niet echt meer mee. Opeens ben ik heel erg moe. Ik gaap en val al binnen enkele seconden in slaap.