Prevent uneasy

Tijdsprong van 6 maanden.

Bella POV:

Bella is in haar nieuwe knalrode Ferrari op weg naar Berend haar 'vader' Carlisle stond erop dat hij haar zou brengen nu ze 8,5 maand zwanger was maar ze is er snel tussenuit geknepen. Met haar dikke buik past ze net achter het stuur. Ze grinnikt door Carlisle en Berend word ze behandeld als een invalide het voelt verschrikkelijk maar ik zit hier toch maar mooi achter het stuur en ik rijd. Ze geeft een klopje op haar buik. Vorige week had ze een echo laten maken maar ze wou perse niet horen wat het was, ook Berend weet het nog niet. Als antwoord op haar klopje geeft het baby’tje een schopje terug. Haar telefoon gaat en ze ziet dat het Berend is, ze bedenkt snel dat ze 2 keuzes heeft: de telefoon laten gaan en zich op het verkeer concentreren of opnemen en liegen dar Carlisle haar brengt. Ze besluit het tweede te doen om hem niet ongerust te maken. Als Berend er nu achter zou komen dat ze zelf rijd zou hij een enorme preek gaan oude en allerlei onrust zaaien en misschien nog wel het ergste: zorgen dar Carlisle haar Ferrari afpakt. Ze weet dat het alleen maar bedoeld is om haar te beschermen en te helpen maar ze wil zich zo graag gewoon onafhankelijk van mensen voortbewegen en zeg nou zelf behandeld worden als een invalide terwijl je helemaal geen hulp en medelijden nodig hebt is verschrikkelijk ze kunnen hun tijd beter besteden. Ze neemt op:

Bella: Hee schat
Berend: Hee lieverd hoe gaat het? Zit je in de auto?
Bella: Ja prima de baby gaf net een schopje! En ja ik zit in de auto.
Berend: en ik neem aan dat Carlisle rijd?!

Ik zie Berend zijn blik op dit moment helemaal voor me zijn lieve gezicht met die mooie glimlach en dan met van die streng kijkende ogen. Nu besef ik me pas dat hij het helemaal goed bedoeld en dat het voor hem heel normaal is hij is een echte gentleman en we gaan binnenkort als de baby er is trouwen. Niet dat ik daar nou zo blij mee ben. Maar ik wil me graag aan hem binden ook al zie ik verschrikkelijk op tegen de bruiloft al die mensen die kijken hoe ik de trap in een witte jurk kom afgelopen en waarschijnlijk struikel ik nog ook. Dat word vast een grappige vertoning en een foto in het jaarboek. Waarschijnlijk zou die lieve Berend zich dan weer helemaal over me ontfermen en er voor zorgen dat we er dan allebei verschrikkelijk op zouden staan. Ooh wat houd ik toch van hem!

Berend: Bel? Ben je daar nog?
Bella: Ja sorry ik was even diep in gedachte.
Berend: Maar Carlisle rijd??
Bella: Jaha!! (zei ik met een rood hoofd gelukkig dat hij dit niet zag)
Berend: Mooizo!
Bella: Ik ben er over 10 min.
Berend: oké tot zo schat.

En ze klikte weg. Berend maakt zich veel te snel zorgen ook al is het lief bedoeld. Chit file! Uiteindelijk na tien minuten is de file eindelijk opgelost. Ze besluit wat harder te gaan rijden want anders word Berend weer ongerust en kan ze het verder schudden. Ze rijd nu 140 km per uur waar 80 is toegestaan. Nu maar hopen dat er geen politie agenten langs de weg staan op dit moment. Ooh wat rijd hij toch lekker wat een super cadeau van Carlisle! Nog maar een paar kilometertjes sneller dan. Dan gaat haar telefoon weer, hij ligt op de bijrijderstoel ze kijkt wie het is: Berend alweer. Dan hoort ze een klap en voelt ze helemaal niks meer.