Chapter 10

De trein begon al langzaam te stoppen met rijden en op een gegeven moment stopte de trein ook. We stonden een beetje te wachten totdat de drukte een beetje over was en gingen toen ook. Het was echt heel erg druk op het station, want overal stonden kinderen. Die elkaar begroetten, omdat ze elkaar een lange tijd niet hadden gezien. “Kom we gaan naar de koetsen” zei Ron en ik knikte en liep met ze mee.

Toen we daar aankwamen waren er koetsen die uit zich zelf reed. Maar Harry zag iets anders, want hij vroeg meteen wat het waren. Hermelien en Ron keken hem een beetje raar aan en stapten toen de koets in. “Zie jij ze ook?” vroeg Harry en ik knikte. “Maar waarom hun dan niet?” vroeg hij weer. “Ik weet het niet” zei ik naar waarheid. “Dat zijn Terzielers” zei een meisje met een dromerig stem. “Maar waarom zien wij ze dan wel en Ron en Hermelien niet?” vroeg ik. “Alleen de mensen die de dood hebben gezien kunnen ze zien” zei ze weer op een dromerige stem.

Ik weet het kleine hoofdstuk maar heb nu niet zoveel tijd.