6. Invite

De dagen erna moest ik constant checken hoe ik eruit zag. Het was een kutopdracht, want normaal deed ik dit niet. Mijn moeder kocht een spiegeltje voor me, en gaf me wat van haar kleren. Ik kon namelijk niet meer gewoon even naar de kiosk om een tijdschrift te halen. Ten eerste; dit wilde ik niet meer, want ik stond hoe dan ook in dat tijdschrift - en ten tweede; Ik werd gefotografeerd op mijn weg ernaar toe. En die foto's stonden dan een week later in het tijdschrift. Ik was er flauw van, maar ik trok me er niks van aan. Ik wist dat, als ik de mannen zou schoppen, ik alleen maar op méér covers zou staan, want dan hebben die kutfotografen een persoonlijk verhaal. En ik was niet eens beroemd!
'Tuurlijk wel, lieverd, je bent de vriendin van Taylor', zei mijn moeder dan.
'Mam, hoe vaak moet ik heb nog zeggen; dat ben ik niet. Toen hij hier kwam eten, nou - dat was de tweede keer dat ik hem zag. Dus ik ben zijn vriendin niet. Het slaat gewoon nergens op'.
'Hij ziet wel wat in je', vervolgde ze.
'Nee, mam, dat doet hij niet. En houd er alsjeblieft over op'.
'Oké. We hebben een uitnodiging van Opa. Hij is volgende week jarig, en hij wil dat we naar het verjaarsweekend gaan, bij hem thuis'. Zei ze.
'Oh nee.. Ga jij?'
'Nee, waarom denk je dat ik op mijn vijftiende het huis al uit was? Ik word zo moe van die mensen. Maar jij mag wel gaan. Neem Taylor mee'.
'Dat doe ik hem toch niet aan, mam! En ik heb daar helemaal geen zin in. Laat staan dat ik zin heb om er helemaal heen te vliegen. En dan zeker met honderd mensen in dat kleine huisje zitten. Nee, bedankt, we houden wel een meidenavondje met zijn tweeën ofzo', bedacht ik me.
'Nee, schat, kijk. Ik heb volgende week op die avond een afspraakje met Richard. Ik heb hem een foto van jou laten zien, en hij wilde afspreken om nog meer foto's te bekijken. Hij vroeg of ik ook foto's van mezelf had'.
'Mam, is dat niet een beetje vulgair?', vroeg ik. Ik had geen idee wat hij met foto's van mijn mooie moeder wilde doen. Of eigenlijk had ik meerdere ideeën, maar daar wilde ik liever niet aan denken.
'Gek, houd op met dat soort gedachten, daar ben je nog lang niet oud genoeg voor', beet mijn moeder tegen.
'Hoe oud ben ik, mam?', vroeg ik zuchtend.
'Eh, nou - 14 ofzo?', vroeg ze.
'Of zeventien ofzo', zei ik.
Bianca werd rood.
'Sorry. Nou - weer wat geleerd. Zeg, ga je nou wel of niet met Taylor naar opa. Hij zou het heel leuk vinden', sprong ze gauw over naar een ander onderwerp.
'Nou, ik weet nog niet of ik ga, maar áls ik ga - en je moet hem nu niet gelijk gaan bellen en zeggen dat ik kom - heb ik steun nodig. Dus dan zal ik wel iemand meevragen, ja', zei ik. Dat antwoord nam ze even op, en ze leek er tevreden mee te zijn, want ze knipte de tv aan.
When the sun goes down's introtune galmde door de kamer. Mijn moeder vouwde haar benen onder haar kont en ging er voor zitten. Toen begon de drama serie, en ik bestond niet meer. Dus liep ik naar boven om mijn haar te fixen - ik wilde even naar de kiosk, en dat kon niet als mijn haar niet goed zat, want dan stond ik in de eerste de beste 'Top of Flop' - pagina van New Love.