Drie;

'Dit zijn Danny, Harry en Tom,' stelde Dougie de jongens voor terwijl hij ze een voor een aanwees, 'jongens, dit is Avery.'
'Oh, fijn om je eindelijk te ontmoeten,' lachte de blonde jongen die Tom heette.
'Hetzelfde,' glimlachte ik. De jongens zagen er vriendelijk uit en ze deden ook gewoon normaal tegen me.
'Je bent een jaar jonger dan Dougie, right?' vroeg de jongen die Danny heette.
'Mhm,' gaf ik als antwoord.
'Waar is die vriendin van je eigenlijk?' vroeg Dougie nadat ik een tijdje met de andere had gepraat.
'Oh, die is ziek, maar ze is er morgen wel weer, meestal is ze maar kort ziek.' Dougie knikte.
'Zullen we misschien een keer met z'n allen uitgaan,' stelde Danny voor. Danny was erg spontaan en kwam vrolijk over, waardoor ik het al best snel goed met hem kon vinden.
'Ja, gezellig,' kwam de jongen die Harry heette ertussen.
'Dan neem ik Mary ook mee, vind ze denk ik wel leuk,' grijnsde ik.
'Wat dachten jullie van overmorgen avond?' stelde Dougie voor, 'ik wil morgen namelijk iets met Avery doen, aangezien we nog veel te praten hebben.'
Ik keek Dougie even verbaasd aan, maar glimlachte toen, 'dat klinkt als een goed idee.'
'Mooi, dat is dan geregeld, we gaan op zaterdag avond uit!'
'Gezellig,' lachte ik en keek toen even naar Dougie, die me glimlachend aankeek, waarschijnlijk blij dat ik het nu al goed kon vinden met zijn nieuwe vrienden. Hopelijk was Mary ook zo open voor nieuwe contacten.
'Hoelaat ben jij morgen uit?' vroeg Dougie die naast me was komen staan.
'Oh, kwart over één is m'n les afgelopen,' gaf ik als antwoord.
Dougie knikte en dacht even na, 'mijn les is om twaalf uur afgelopen, dus dan kunnen we kwart over één ergens gaan eten ofzo?'
'Hm, is goed,' glimlachte ik, 'dan spreken we wel in de kantine af.' Dougie knikte en was even later hij weer in het gesprek van z'n vrienden gemengd. Ik bekeek hem even vanaf waar hij stond en hoe hij lachte met zijn schattige lach om iets wat Danny had gezegd.
Hij zag er zo goed uit en ik wist al dat het moeilijk zou worden om mijn gevoelens voor hem te verbergen als ik weer met hem omging.
Op dat moment ging de schoolbel en ik bedacht me dat ik Biologie had, waar ik totaal geen zin in had.
'Jongens, ik ga naar m'n lokaal,' zei ik, vooral op Dougie gericht. Dougie draaide zich om en knikte glimlachend.
'Dan zie ik je morgen denk ik, ik ben zo uit,' hij gaf me een korte knuffel nadat hij dat gezegd had en zwaaide toen naar me terwijl ik de kantine uitliep naar het biologie lokaal.