Sstt, vreemde oortjes luisteren mee...

Tristan keek me verwachtingsvol aan. Waarom moet ik er nou weer zo plotseling over beginnen? Ik heb echt geen flauw idee hoe ik dit nou weer moet gaan vertellen! ‘Ali?’ Hij hield zijn hoofd een beetje schuin. ‘Wat is er aan de hand?’ Na een lange zucht begon ik te praten. ‘Uhm, je weet wel, al die ‘magie’ en zo… Dat ik daar nooit zo in geloofde? Zou je je ogen even willen dichtdoen, dat maakt het wat makkelijker.’ Hij sloot zijn ogen. ‘Dat maakt wat precies makkelijker?’
‘Dit.’
Ik hield mijn handen voor me met de handpalmen nar elkaar toe en mijn vingers gespreid. In het midden ontstond een wazige, wittel bol waarvan het licht de kamer compleet vulde tegen de tijd dat Tristan zijn ogen opende. Mijn haren wapperden in de wind van de kracht. Eerst deed hij zijn best om scherp te kunnen zien, en toen hij realiseerde dat ik de oorzaak van het licht was werden zijn ogen groot, struikelde hij naar achteren en wilde hij iets roepen van verbazing; maar voor hij iets uit zijn keel kreeg, hing ik voorover met mijn vinger voor zijn lippen.
‘Ssstt! De rest slaapt al!’ Hij was even stil, ook al leek het een eeuwigheid; ik dacht dat hij nooit meer iets zou zeggen. Maar daarna kwam alles er tegelijk uit: ‘Maar… Hoe… Ik dacht dat… Ja, ik wist wel dat… Maar…’ Toen was de verbazing op en ontstond er een grote grijns op zijn gezicht. ‘Ik zei het je toch! Ik zei je dat dat soort dingen bestonden. Zeg het maar, kom op!’ Oké, hier kon ik écht niet onderuit komen. ‘Je hebt gelijk…’’Dat dacht ik ook! Maar sinds hoelang kan je dit al? Hoe lang heb je dit al voor me verborgen gehouden? Je hebt dit toch niet altijd gekund, hè? Oh, want als da-‘’Houd eens even op met al die vragen zeg, jeetje! …Ja, ik heb dit altijd al gekund, maar… laat me eens uitpraten, maar ik heb het niet altijd geweten. Anderhalve maand geleden heeft pap Kaitlynn en mij dit verteld.’ Even was het weer stil. ‘Dus… Waarom vertelde hij het je dan niet eerder?’ ‘Weet ik veel, hij vertelde me een of ander vaag verhaal over dat ik het allemaal maar zelf uit moest zoeken of zoiets. Ik heb de magie van allebei mij ouders, Kaitlynn allen van mijn vader. En die Lucius, je weet wel, de vader van Draco, die heeft samen met pap gestudeerd aan een toverschool genaamd Zweinstein.
Draco zit er nu op en Kaitlynn en ik gaan er aan het eind van de zomer ook naar toe. En pap vertelde het mij pas toen hij niet anders meer kon; ik had te veel ontdekt en eiste de waarheid. Ze hebben me trouwens lang niet alles verteld, alleen het hoognodige. En achteraf blijkt Draco best wel mee te vallen, ik denk dat hij het gewoon lastig vond om dingen voor mij verborgen te houden.’ Ik hoorde wat op de trap, Tristan schijnbaar niet. ‘Je bent ook zó onweerstaanbaar,’ grapte hij. Ik hield mijn hand op en Tristan viel meteen stil. Iemand stond ons af te luisteren en ik hoefde niet eens de deur te openen om te weten wie het was; naast het feit dat zelfs Kaitlynn door zou hebben dat Draco weer eens geheimzinnig bezig was, kwam er een pluim paarse mist onder de deur door kruipen. Een deel van een bepaald persoon zijn diepkleurige aura.
Ik sloop naar de deur en wachtte even. Ik kon hem horen ademen. Met een plotselinge zwaai gooide ik de deur open. Draco struikelde naar achteren en keek me verbaasd en betrapt aan. Ik liep de gang in en sloot de deur van mijn slaapkamer. ‘Één momentje, Tristan…’ Ik draaide me om naar Draco, die al opgestaan was en naar me toe stampte. Voor ik het wist stond hij heel dicht bij me, ik met mijn rug tegen de muur. ‘Waar denk je verdomme wel niet dat je mee bezig bent!? Je bent gewoonweg onweerstaanbaar; ben je gek geworden om je zo uit te sloven bij je vriendje met je magie?’ ‘Ho ho ho, gaat dit allemaal hierom? Hoe kom je er eigenlijk bij? Tristan is mijn vriendje helemaal niet!’ Ik duwde hem wat van me af en liep zelf snel ook wat verder. Draco keek me opnieuw heel verbaasd aan, maar dit keer leek het wel alsof hij opgelucht was. Maar hij schudde het al snel weer van zich af: ‘Vriendje of niet, het maakt helemaal niet uit; Het is ten strengste verboden om elke vorm van magie op welke manier dan ook te laten merken aan dreuzels, behalve in levensbedreigende situaties. En hij zag er niet echt bedreigd uit!’ ‘En hoe zou ik dat dan precies moeten weten!? Nou? Jullie vertellen me nooit iets, hoe kan ik me nou aan regels houden waarvan ik helemaal niet wist dat ze bestaan! En jij hebt helemaal niets te maken met wat ik Tristan wel en niet vertel, en ik ga er nu zeker niet mee stoppen! Ik moest het toch zelf uitzoeken? Nou, Tristan kan me hier prima bij helpen! Die zegt tenminste nog iets!’ Draco keek me met grote ogen aan- hij had totaal niet verwacht dat ik zo fel kon zijn. Dit was nog niets, als je aan mij, mijn privacy of mijn vrienden komt zit je heel fout. En Draco deed het alle drie tegelijk! Toen werd hij precies dezelfde persoon die ik voor het eerst in de woonkamer zag zitten, maanden geleden. ‘Nou, als jij je kop niet houdt, dan ga ik nu naar je pa en zorg ik ervoor dat hij Tristan wegstuurt.’ Hij draaide zich om en wilde een stap gaan zetten. ‘Amnesia!’ Hij draaide zich langzaam om. Ik liep naar hem toe, terwijl ik hem strak aan bleef kijken. ‘Jij, Draco Malfidus, smerige klootzak die je bent, zal het nooit tot die slaapkamerdeur redden met je geheugen nog intact. En ik deins niet terug van verboden spreuken, mocht je van gedachten veranderen en het later alsnog stiekem vertellen.’ Hij maakte overwegingen, ik hoorde het hem denken. Toen deed hij precies waar ik hem op aangestuurd had; hij ging denken aan verboden spreuken. Ze zal in ieder geval nooit gebruik maken van de Avada Cedavra, behalve misschien één keer tegen Hem. Maar zo pissig als ze nu is, zal het me niets verbazen als ze er crucio op zou gooien. Maar gelukkig heeft ze die dingen nooit geleerd, dus… Ik wist genoeg, ik kon weer verdergaan met praten. ‘Ja meneertje, avada cadavra gaat misschien wat te ver, maar als je het op de grond uit licht te schreeuwen van de pijn van een mooie crucio, dan kan ik je garanderen dat je spijt hebt.’ Oh, wat was dit gevoel toch heerlijk. Hij vond zichzelf veel te goed voor mij en nu merkt hij dat ik toch meer weet en kan dan hij dacht. Kan je nagaan hoe groot zijn ego is, hij wist vanaf het begin al dat ik vele malen sterker zou zijn dan hij; misschien dacht hij dat ik niet zo snel vooruit zou gaan.
Hij merkte dat het een verloren strijd was en hij maakte aanstalten om naar de trap te lopen. ‘Weet wel dat als dit ooit uitkomt, ze je zo compleet isoleren dat je paranoia wordt van je eigen gedachten die rond je hoofd spoken.’ Toen ging hij naar benden, weer terug naar zijn oude, vertrouwde bankje.
Ik keek hem na, bleef nog even staan en liep toen terug naar mijn slaapkamer. Toen bedacht ik me dat ik maar blij mocht zijn dat ik geen hand voor ogen kon zien, anders had Draco gemerkt dat ik een geel oog heb. En ik heb nu absoluut geen zin in die discussie, in de blik in zijn ogen die ik al zo vaak bij mensen had gezien. Vervreemding, angst. Alsof ik thuishoorde in de freakshow van het circus. ‘Wat was er nou aan de hand?’ Tristan had gelukkig helemaal niets gehoord van mijn ruzie met Draco. ‘Draco kon niet slapen, ik vertelde hem waar de valeriaanthee staat. Kom, laten we ook gaan slapen. Je hebt dit alles de afgelopen 13 jaar niet van mij geweten, die paar uurtjes slaap kunnen er best nog wel bij.’ Ik ging naast Tristan liggen en ik hoorde nog een vaag welterusten ergens vandaan komen. Toen viel ik in slaap.