Happy Birthday!

Weken gingen voorbij, er werd niet zoveel meer gepraat over mijn belangrijkheid. Ik leerde al wel te toveren, en zoals mijn vader al zei, kon ik het aardig goed redden zonder stokje. Toverstaf bedoel ik. Ik ben, raar maar waar, nog steeds niet gewend aan het idee van toveren en magie. Wat eigenlijk best wel vreemd is, aangezien ik het zelf ook doe. Ik heb allemaal leuke dingen geleerd, als dingen laten zweven en ik kan zelfs al een beetje gedachte lezen. Het laatste heb ik mezelf aangeleerd, niemand weet er van af. Nu vind ik het wel leuk dat ik schijnbaar zo machtig ben, want ik houd eerlijk gezegd wel een beetje van het gevoel iets te kunnen waar anderen niet bij in de buurt komen. En ik dacht eerst dat het aan mijn lens lag, maar ik ben in de loop der tijd langzaam aura’s gaan zien. Ik heb er boeken over gelezen, over wat de kleuren betekenen en hoe je ze in je voordeel kan gebruiken. Kaitlynn’s aura is, heel toepasselijk, roze. Dat staat voor onschuldig en naïef. Pap is marineblauw met een vleugje groen, een moedig en rechtvaardig persoon. Maar mijn adem stokte toen ik Draco’s aura voor het eerst zag. Een prachtige dieppaarse gloed, de mooiste kleur die ik in mijn leven gezien had. Sindsdien kon ik niet meer normaal tegen hem praten zonder zijn naar zijn aura te gaan staren. Hij begreep natuurlijk niet hoe dit kwam, hij wist niet dat ik aura’s zag. En misschien was dat maar goed ook. Hoe afschuwelijk hij in het begin ook was, Draco begon langzamerhand steeds meer bij te trekken. Ik zou ons denk ik nu zo wel en beetje.. tja, vrienden kunnen noemen denk ik. Elke keer als ik bij hem in de buurt was, voelde ik me helemaal blij en warm van binnen, het was echt een heerlijk gevoel. Een gevoel dat ik zelfs bij Seline nog nooit gehad had. Ik heb Seline trouwens niet verteld over de tovenarij, ergens heb ik het idee dat het onze vriendschap niet ten goede zou beïnvloeden…
Yes, vandaag ben ik eindelijk jarig! Wat heb ik er ontzettend zin in om lekker verwend te worden. Ik kon bijna niet slapen en was dan ook vroeg wakker. Heel vroeg. Ik sloop naar beneden en zag Draco op de bank liggen, hij lag opgerold te slapen. Eerlijk is eerlijk, het zag er best wel lief uit. Niet te geloven dat mijn vader nog steeds geen bed voor hem heeft neergezet. Ik zette koffie en toen ik de kaas uit de koelkast pakte zag ik een grote kartonnen doos staan. Dit kon niet missen, het was een taart. Een grote, zoete, luchtige taart, waarschijnlijk met grote toeven romige slagroom bovenop. Mijn hand bewoog zich al naar de deksel, maar ik dwong mezelf niet te kijken, dat zou de verrassing ruïneren. Ik gooide snel de deur dicht, misschien iets te snel.. In de woonkamer hoorde ik een harde plof, voetstappen en binnen 2 seconden stond een slaperige, maar duidelijk boze Draco voor mijn neus. Hij wilde een heleboel dingen gaan zeggen, maar toen ik ongemerkt Bambi-oogjes had opgezet en hij ze zag, werd zijn blik zachter en liet hij het gaan. Hij pakte nonchalant een broodje van de bakplaat op het aanrecht, die net uit de oven kwam. Ik hoorde een slaak, het broodje vloog door de lucht. Toen ik me omdraaide had ik het net gemist, Draco stond met zijn hand in zijn mond heel beteuterd te kijken. Ik grinnikte en pakte het broodje met een servetje op. De sukkel. Verbazingwekkend genoeg kwam pap als eerste naar beneden. ‘Zo, zijn jullie al wakker? En kijk eens, een jarige job die ontbijt staat klaar te maken! Maar dat kan natuurlijk niet, hup, weg uit deze keuken. Dit is vandaag verboden terrein voor jou.’ Pap keek even met een half oog naar Draco, ging toen verder met wat hij wilde doen en keek toen weer op. ‘Hongerige vingertjes verbranden het meest,’ zei hij grinnikend. Wij vonden het een stuk grappiger dan Draco. Hij liep chagrijnig terug naar de woonkamer. Ik ging weer naar boven, ik had mijn slaapshirt nog aan. Maar voordat ik mijn kamer kon bereiken, werd ik getackeld. ‘Gefeliciteeeerrddddd!!!’ schreeuwde Kaitlynn keihard in mijn oor. Ik wurmde me onder haar vandaan en trok mijn shirt recht. ‘Jij ook.’ Ik ging naar mijn slaapkamer trok wat leuks aan, en toen ik naar beneden ging zaten Lucius, pap en Draco al klaar. Kaitlynn haakte uit het niets haar arm in de mijne en samen liepen we de kamer binnen. Flits! Wat had papa toch met die stomme foto’s zeg. Al sinds onze geboorte verzamelt hij foto’s van zijn twee slaperige, jarige dochters. En elk jaar zag ik de teleurstelling in zijn ogen. Het missen van de lachende moeder met warrig haar en een zelfgebakken taart in haar handen. Ik vond het zo al gezellig genoeg. Kaitlynn en ik bliezen samen de 32 kaarsjes uit, voor ieder van ons 16. Het was een erg gezellige taart, chocolade-kersen met Happy Sweet 16 met sierlijke letters in glazuur erbovenop.
Toen we gezellig aan het kletsen waren hoorde ik voetstappen op het grint van de voortuin. Wat best wel vreemd was, het was zondag en we hebben nooit bezoek op onze verjaardag, tenminste niet op zondag dan. Pap werd stil, de rest volgde. Hij had een twinkeling in zijn ogen. Wat heeft hij nou alweer bedacht? Ik liep naar de deur, aangezien iedereen het erg belangrijk vond dat ik open deed. Als hij een clown heeft geregeld dan.. Ik deed de deur open en mijn hart stond stil. Een tas, nog een tas, korte broek, zonnebril, witte lach. Tristan. Ik begon te lachen, rende naar buiten en knuffelde hem helemaal dood. ‘Fijne verjaardag! Ik zei toch dat het een supercadeau was?’ Ik kon het niet geloven, Tristan, de naar-Brazilië-verhuisd-voor-zijn-vaders-werk-Tristan, hier in mijn voortuin! Toen ik hem na een eeuwigheid eindelijk losliet, zag ik dat de anderen zich in de gang hadden verzameld. Pap stond trots te glunderen, hij wist hier duidelijk van af. Kaitlynn was nogal hyper, maar dat was ze al de hele dag. Lucius stond er maar een beetje bij streng te kijken, maar toen viel Draco’s blik me op. Jaloezie. Pure jaloezie. Wat vreemd zeg, waar moet hij nou helemaal jaloers om zijn, dacht hij dat hij mijn enige vriend was of zo? Hij wist toch dat ik iedere vrijdag met Tristan MSN? Tristan raapte al zijn spullen weer bij elkaar en sjouwde ze achter hem aan mee naar binnen. Ik volgde hem, Draco bleef hem maar aanstaren. Ik wilde er eigenlijk wat van zeggen, mar dat zou gegarandeerd uitdraaien op knallende ruzie en een verpeste sfeer, dus liet ik het maar gaan. Hoe irritant het ook was. Tristan vertelde over zijn idee om hier naar toe te komen, en hoe mijn vader het ook zo leuk vond. En hoe mijn vader hem uitnodigde om nog een tijdje te blijven, aangezien de zomervakantie in het hete Brazilië al was begonnen. Wat ik trouwens het beste verjaardagscadeau van allemaal vond. Wat Draco overigens nog jaloerser maakte, was dat pap wel een bed voor Tristan klaar had staan. Hier moest ik hem toch wel gelijk in geven. We hebben tot laat in de avond gekletst en, tot mijn grote verbazing, mocht Tristan bij mij op de kamer. Draco was allang overgelopen van groenheid, en lag met zijn gezicht naar de rugleuning op de bank. Toen ’s nachts iedereen op bed lag en Tristan en ik honderd en een uitpraatten over van alles en nog wat, ging ik rechtop zitten en keek ik hem aan, ‘Ik moet je heel nodig iets laten zien…’