Back to the normal life

Het was al donker, stoomwolkjes kwamen uit mijn mond van het rennen. Ik rende zo hard als ik kon, het gevoel gevolgd te worden was ondraaglijk. Na een tijdje kwam ik aan bij Seline's huis, ik was totaal uitgeput. Ze schrok zich kapot toen ze me zag. 'Jeetje, wat zie jij eruit! Wat is er gebeurd?' 'Zeg ik zo wel, even op adem komen.' We gingen naar haar kamer en ik vertelde alles.'Achtervolgt? Volgens mij had je inderdaad toch niet mee moeten gaan naar die horrorfilm afgelopen vrijdag!' Ze lachte me recht in mijn gezicht uit. Ik keek haar aan met een dodende blik, ze stopte meteen met lachen. 'Maar die Draco, als jij hem niet wil, mag ik hem dan? Engelsen zijn zooo sexy!' 'Nou, deze is echt afschuwelijk. Hij vindt zichzelf zoveel beter dan de rest! En hij zat me tijdens het eten de hele tijd aan te kijken, ik kon er gewoon niet meer tegen!' 'Oeeehhh, zo te horen is hij al bezet!' Ik gaf haar een tik en voor we het wisten lagen we over de vloer te rollen van het lachen. Draco? Never.
Nadat de lachbui een beetje over was, pakte ik mijn spullen en ging weer naar huis. Misschien had Seline gelijk en ben ik een beetje te paranoïde. Toen ik thuiskwam lag mijn zus al op bed en Lucius en mijn vader hadden er whisky bij gepakt. Ik sloop naar boven en liep mijn kamer in. Bij de eerste stap die ik zette landde mijn voet op iets zachts, iets warms... Ik trok mijn voet snel weg en deed het licht aan. Twee lichtblauwe ogen keken mij verontwaardigd aan.Hoe kwam mijn vader er verdomme bij om Draco bij mij te laten slapen?!Dit ging ik dus echt niet pikken! Ik stampte naar beneden en toen ik mijn vader in het vizier had, zag ik in zijn ogen dat hij wist dat hij een fout gemaakt had. 'Alicia, je bent teru-''Hoe kon je dat doen pap?!? Geen nacht, NIET EENS EENTJE, slaapt die gast bij mij op de kamer! Begrepen?' Hij had al door dat het geen zin had tegen mij in te gaan. Een kwartier later lag Draco op de bank en waren pap en Lucius ook maar naar bed gegaan. Ik had de sfeer immers flink verpest.
De maandagochtend daarna was het ontbijt ook niet bepaald gezellig. Alles ging nog redelijk goed, totdat pap begon te praten: 'Katelynn, Alice, ik wil dat jullie goed op Draco passen, het is immers zijn eerste echte dag in Nederland en zo vloeiend Nederlands spreken kan hij nou ook weer niet.' Op hem passen? Hij bedoelt toch niet... Dit betekent toch niet-'En aangezien jullie hetzelfde uur beginnen, kan ik jullie best voor een keertje brengen.' Nee. Dit meen je niet. Thuis is al erg genoeg, maar nu ook nog op school? 24/7 Draco in mijn leven?!? Ik liet mijn brood uit mijn handen vallen, pakte mijn tas en liep weg. 'Ali...'
Ik fietste zo hard als ik kon. Dit kon niet waar zijn. Het ene moment een saai leventje, het andere moment een saai leventje geruïneerd door een arrogante kwal! Eenmaal op school liep ik naar Seline. 'En wanneer krijg ik die Draco eigenlijk te zien?' 'Hij zal hier elk moment zijn...' En ja hoor, daar kwam mijn vader al aan. Draco en Katelynn stapten uit en hij reed weer weg. Gelukkig had hij me niet gezien. 'Nou, zo eng kan hij nou ook weer niet zijn toch?' Ik keek opzij en zag de hartjes in haar ogen. Ze koos gewoon de volle partij voor Draco! 'SELINE!!' 'Sorry hoor, ik ben ook maar een liefdeloos meisje.' Ik rolde met mijn ogen. En natuurlijk zat hij bij me in de klas. Hij kon het ook anders. Het eerste uur hadden we Latijn, van mijn mentrix die hem voorstelde: 'Hallo iedereen, dit is Draco Malfidus en hij zit voor de rest van het jaar bij jullie in de klas. Hij is Engels, dus vergeef hem aub eventuele moeilijkheden met het Nederlands!'Ik wist nog geeneens zijn achternaam. Eigenlijk wist ik helemaal niet zo veel over hem. Langzaam drong et tot me door.
...
Tot het eind.. van. het. het. het. JAAR?
Ik vroeg of ik naar het toilet mocht en toen ik mezelf had opgesloten in het hokje, begon k te huilen. Ik wist niet precies waarom, maar ik kon het gewoon niet tegenhouden. Na een tijdje kwam ik eruit, gooide ik wat koud water in mijn gezicht en keek in de spiegel. Hij gaat mijn leven niet verpesten. Ik liep terug naar de klas, alle meiden hingen om hem heen. Hij schonk ze totaal geen aandacht, wat ze blijkbaar helemaal geweldig vonden. Mij deed het niets. Ik had mezelf voorgenomen om hem gewoon te negeren totdat hij weer wegging. Tot het eind van het jaar was nog maar 4 maanden, daarna zie ik hem nooit meer. Daar moest ik toch wel van glimlachen. Nooit meer Draco.
Al snel was het einde van de schooldag aangebroken en ik fietste alleen naar huis, 's maandags is zij altijd een uur eerder uit. Ik was verbazingwekkend vrolijk. Toen ik thuiskwam was niemand thuis, behalve Draco. Ik wilde eigenlijk niet met hem praten, maar mijn nieuwsgierigheid was aan me aan het knagen. 'Waar is iedereen?' 'Ze zijn naar een of ander park waar onze vaders vroeger wel eens kwamen, die zus van jou moest zonodig mee.' Ik wilde eigenlijk zijn hoofd eraf trekken, maar ik beheerste mezelf. Toen ik wat dichterbij kwam, zag ik dat zijn boek vol kruiden en ketels stond. Toen hij zag dat ik dichterbij kwam, sloeg hij het snel dicht. Net op tijd, ik was bijna mijn voornemen vergeten. Ik ging naar boven, huiswerk maken. Even later kwamen de anderen thuis, gingen we eten en ging ik vroeg naar bed. Ik hoopte dat ik snel zou slapen, maar daar had ik al snel spijt van...