The life of a orphan(10)

’s Middags heb ik nog een wandeling gemaakt in de buurt om de omgeving een beetje te leren kennen. Tijdens mijn wandeling ontdekte ik een kleine park. In het park lag een meertje met daaromheen een wandelpad. Langs het wandelpad stonden af en toe wat bankjes om lekker te zitten. Ook vond ik een klein speeltuintje. Aangezien ik het af en toe wel leuk vind om me als een klein kind te gedragen, heb ik lekker zitten schommelen op de schommel. Dit herinnert mij altijd aan vroeger. Dan beeld ik me in dat mijn vader mijn duwt tot het moment dat ik niet hoger kon. Toen ik het parkje uitliep en weer richting mijn nieuwe thuis liep, besloot ik dat er in het park het plekje zou komen om na te denken. Een vast plekje waar je standaard heen gaat om tot jezelf te komen. Ik vond het altijd belangrijk om zo’n plekje te hebben.