You're a disgusting idiot, Draco! 3*

Haastig liep ik door de gangen naar de kruidkunde-lokaal. Hopelijk was ik nog niet te laat, want ik had me bijna verslapen. Ik deed de deur open om tot de conclusie te komen dat er maar 3 leerlingen in de lokaal aanwezig waren.
‘Waar is de rest?’ vroeg ik terwijl ik me op mijn stoel liet zakken.
De aanwezigen haalden alleen afwezig hun schouders op. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden en sloeg mijn boek open op de bladzijde die we deze les moesten bestuderen.
Het duurde tien minuten voor het rumoer weer begon. Tien minuten zaten wij afwezig in het niets te staren tot de deur met een dreun dichtsloeg en professor Snape liep op zijn gebruikelijke kwade manier naar zijn tafel. Niet lang daarna kwam de rest van de klas en ik kon al niet wachten tot het voorbij was. Het is niet dat ik lessen stom of saai vind, ik had toen gewoon mijn dag niet, ik wist dat ik Draco weer ging tegenkomen en wat er nog van mijn enthousiasme over was die morgen viel in water.
Oplettend liep ik door de gangen naar mijn volgende les. Draco tegenkomen was wel het laatste waar ik nu zin in had, dus ik mengde mij in de menigte om te voorkomen dat hij mij opmerkte.
Waar ik dus niet in slaagde want de menigte waarin ik me verdiept had verdween in de eerste klaslokaal dat we tegenkwamen en dus bleef ik helemaal alleen op de gang staan.
Stilletjes bleef ik doorlopen. Ik sloeg om de hoek en hoorde andere voetstappen mijn kant opgaan. En ik had nog gedacht om hem te ontlopen. Je lot kan je niet ontlopen.
Zij verschijning was even onvoorspelbaar als die van Tom. Opeens was hij er. Met een gebogen hoofd liep ik verder in de hoop dat hij mij niet zou herkennen als mijn haar voor mijn gezicht viel.
Misplaatste hoop, realiseerde ik toen ik zijn minachtende ‘Greengrass’ hoorde. Opeens werd het me teveel.
‘Jij vindt het wel leuk om andere mensen te treiteren, he! Maar nu je alleen bent hier, verbaast het mij dat je dat eigenlijk nog durft! Jij bent een misvormd, arrogant, onuitstaanbaar, blond misbaksel! Ik krijg echt stilaan zeer genoeg van jou! Ik snap niet dat Vincent en die andere nog aan je zijde kunnen blijven, het moet wel heel ruinerend zijn, anders zou ik het niet min of meer begrijpen!’ buiten adem sloot ik even mijn ogen en ademde diep in en uit. Ik moet mijn woede een beetje zien af te koelen, anders komt het hele gebouw hier staan door mijn geschreeuw.
Ik deed mijn ogen open om te ontdekken dat Draco ademloos en verward naar iets boven mijn hoofd staarde. Gefrusteerd draaide ik me om en dan weer terug. Hij staarde nergens naar, hij was verbluft. Nou, fijn voor hem, waarschijnlijk hebben zijn eigen ouders hem nooit eens op zijn plaats gewezen.
Dan zag ik Draco’s blik de mijne beroeren en van geftusteerd veranderde het in iets anders, iets dat ik niet thuis kon plaatsen. Maar het gad me een zekere gevoel van geruststelling en warmte. Misschien ook trots.
‘Astoria...’ verward keek ik naar hem. Hij kende mijn voornaam?
‘Ja?’
Hij keek nog even naar mij, wat een eeuwigheid leek, verward. Hij mompelde iets onverstaanbaar en met zijn handen in zijn haar draaide hij om en liet mij verward achter met een “Wat wil jij?” op het puntje van mijn tong.
Ik besloot het daarbij te laten. Draco kon mij toch niets schelen? Met mijn duim streelde ik over het steentje van Voldemorts ring, ik had tenminste iemand op wie ik echt kon rekenen.
Ik liep het klaslokaal in en sloot de deur achter mij.