16. Family bonding

Het is ’s ochtends vroeg en ik zit op de vensterbank. Een beetje afwezig schrijf ik op in mijn dagboek wat er de afgelopen weken zijn gebeurd. Ik heb het idee dat er iets niet klopt, dat ik iets mis, maar ik heb geen idee.
Ik zie hoe langzaam de zon opkomt en hoe de stralen de wereld langzaam weer verwarmen.
Evan komt mijn kamer binnenlopen.
‘Goedemorgen.’ Zegt hij voorzichtig. ‘Ben je nog boos?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Ik ben niet eens zo zeker meer dat ik gelijk heb.’
Hij kijkt van mij naar mijn dagboek en zijn gezicht staat gelijk bezorgd. ‘Wat is er gebeurd?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Niets, ik weet het niet. Ik heb gewoon het idee dat hij iets achterhoud.’
Evan slaat beschermend zijn armen om me heen. ‘Ik weet dat ik het niet gemakkelijk heb gemaakt en ik ga denk ik spijt krijgen van wat ik nu ga zeggen, maar ik denk dat je hem het voordeel van de twijfel moet geven.’
Verbaasd kijk ik omhoog naar zijn gezicht. ‘Echt waar?’
Hij krabt even op zijn hoofd. ‘Ik bedoel, jij weet wat hij is, hij weet wat jij kunt worden en hij heeft elke kans gehad om je om te leggen, maar heeft dat niet gedaan.’
Ik kijk hem sarcastisch aan. ‘Je brengt het ook erg romantisch.’
Evan schiet in de lach. ‘Ik vind vampiers nog steeds manipulatieve monsters, maar dat betekend niet dat ik jouw leven kant bepalen. Sommige fouten moet je zelf maken.’
‘En bedankt…’
‘Je weet wat ik bedoel.’
Ik glimlach en knik. ‘Ik weet dat ik ook niet echt makkelijk ben geweest de laatste tijd. Wij allebei niet.’
‘Hoezo ben ik vervelend geweest dan?’
Ik schiet in de lach. ‘Maak je een grapje? Behalve al ons geruzie, ben jij ook nogal… Ehm, eerlijik sinds je een weerwolf bent.’
Evan trekt een wenkbrauw op maar schiet dan ook in de lach. ‘Ik heb een idee. Ik moet nu weg, maar laten we vanavond weer eens iets samen doen.’
Ik kijk hem een beetje schuldig aan. ‘Sorry, vanavond kan ik niet. Ik heb met Alex afgesproken.’
‘Alweer?!’ Flapt Evan eruit. ‘Sorry. Ik bedoel, veel plezier.’ Zegt hij met een gemaakte lach.
‘Yeah right, ga jij nou maar don wat je moet doen.’ En ik duw hem grinnikend de deur uit. Ik plof op mijn bed en kijk even naar het fotolijstje op mijn nachtkastje. Hij is gevuld met een foto van mij en Lauren op het schoolfeest. Het is al lang geleden dat we iets samen hebben gedaan. Ik ben vooral veel met Alex bezig geweest. Ik bijt op mijn lip en denk even na. Dan pak ik de telefoon en type haar nummer in.
‘Lauren? Heb je iets te doen? Nu in ieder geval wel.’ Zeg ik er met een grijns achteraan.