5. Dromen (3)

"Marie?" stamelde ik toen ik in de fonkelende groene ogen van Marie keek. "Wat doe jij hier?"
"Nu ja zeg, ben je niet blij me te zien?" vroeg ze geërgerd terwijl ze haar handen in haar zij plaatste.
"Jawel, jawel, maar-"
"Grapje Zaar, grapje!" zei ze lachend en het moment daarop gaf ze me een dikke knuffel. "Long time no see" zei ze toen ze me uiteindelijk weer losliet.
"Tjah, ik euhm-"
"Ben lomp en gevoelloos en vergeet mijn beste vriendin te bellen." suggereerde ze met een stralende glimlach. Marie was altijd vrolijk en soms kon ik me daar enorm aan ergeren.
Maar ik had een grotere hekel aan het feit dat ik haar nu gelijk moest geven. Ik was gevoelloos en lomp geweest tegenover haar, want normaal gezien was ik niet van haar zijde weg te slaan, zowel op school al buiten school. Maar sinds het begin van dit schooljaar was er iets veranderd.
Ik werd abrupt uit mijn gedachtengang gerukt toen Marie me een duwtje gaf. "Dagdromer" grinnikte ze.
"Sorry daarvoor." zei ik bedeesd. "Het is gewoon mijn dagje niet denk ik" ik haalde mijn schouders om en had niet veel zin om het verder over mijn dagdromen te hebben.
Marie scheen het te hebben begrepen, want ze veranderde meteen van onderwerp.
"Wat vind je van mijn auto?" vroeg ze opgewekt. Ze zette een stap opzij zodat ik de glimmende, witte mini cooper goed kon zien.
"Wow, dat is geweldig" zei ik zo opgewekt mogelijk. Ik was ook wel blij voor haar, maar ik was gewoon niet echt in de stemming om opgewekt te zijn.
Marie scheen het echter niet te merken, want ze ratelde maar door over haar nieuwe auto. Hier en daar ving ik was woorden op, maar niet genoeg om er een verhaal van te kunnen maken. Ik knikte dus maar af en toe eens en grijnsde terug, wanneer zij naar mij grijnsde.
"En dus daarom kon ik je oppikken vanmorgen" blijkbaar ronde ze hiermee haar verhaal af, want ik voelde haar vragende blik priemen op mijn huid.
Ik knikte eens afwezig en als gevolg daarvan kraag ik een enorme stomp tegen mijn arm.
"Wees eens wat enthousiaster Zara!" zei Marie. Dit keer was ze volgens mij wel boos aan het worden, want ze kneep haar ogen tot fijne spleetjes.
"Ja oké." zei ik in een poging om opgewekter te doen. "Ik haal even mijn rugzak en dan kunnen we nog een halfuurtje rondrijden" zei ik. Ik dacht dat dat haar wel zou opvrolijken en blijkbaar werkte het ook, want ze sprong dolenthousiast op en neer.
"Geweldig!" zei ze en vervolgens huppelde ze naar haar nieuwe auto toe.
Ik grinnikte even en ging vervolgens mijn rugzak halen. Snel schoof ik er de nodige mappen en boeken en ritste hem toe. Ik hees mijn rugzak over mijn schouder en liep op een drafje naar de deur toe.
Ik nam snel de sleutels van het haakje, trok de voordeur dicht en deed hem zo snel ik kon op slot.
Blijkbaar niet snel genoeg, want Marie claxoneerde al enkele keren naar mij en deed teken dat ik me moest haasten.
Ik stapte snel naar de auto toe en stapte in aan de passagierszijde.
"Zenuwpees" zei ik grinnikend toen ik me omdraaide en mijn boekentas op de achterbank legde.
"Ochtendhumeur" smeet ze naar me direct terug, met als gevolg dat we beiden dubbel lagen van het lachen. Marie wist me altijd op de beuren, hoe slecht gehumeurd ik ook was. En om eerlijk te zijn was ik daar ook wel blij om.