5. Dromen (1)

Ik woelde heen en weer in mijn bed. Ik hoorde het klaaglijke gejammer en gehuil van die hond steeds luider worden.
Grommend besloot ik dan maar om mijn raam dicht te doen. Ik rolde op mijn zij en opende mijn ogen, maar ik zag mijn raam niet. Integendeel, ik keek in de grote, donkere ogen van een enorme wolf.
Angstig kreep ik mijn ogen weer dicht en gilde om mijn vader, maar er kwam enkel een raspend gepiep uit mijn keel. En dat was lang niet genoeg om mijn vader te wekken.
Ik slikte even toen ik de warme, hete adem van het beest op mijn gezicht voelde.
Dit kon gewoon niet waar zijn, hoe kon zo'n enorm beest nu door mijn raam naar binnen kruipen.
Ik opende traag een oog en sloot het gauw weer toen ik merkte dat de wolf nog steeds met zijn donkere ogen naar mij staarde. Waarom ging het nu niet gewoon weg?
Opnieuw waagde ik het om mijn ogen te openen, maar dit keer was ik zo verbaasd dat ik ze niet opnieuw sloot. De enorme wolf was gewoon gaan neerliggen op de grond, met zijn voorpoten gekruist. Zijn enorme kop legde hij zuchtend neer op zijn voorpoten, maar zijn donkere ogen bleven strak op mij gericht.
Ik zette me rechtop en stak mijn hand uit naar het dier in mijn kamer. Op de een of andere manier voelde zijn blik zo vertrouwd aan, dat ik hem enkel aan wou raken.
Maar net toen mijn hand bijna zijn neus had bereikt sprong het beest op en ontblootte al zijn vlijmscherpe tanden. Een diepe grom ontsnapte uit zijn keel vlak voor hij op mij afsprong met zijn enorme muil wagewijd open.
Ik gilde en schrok wakker. Meteen keek ik naast mijn bed, maar er was niks te zien. Enkel de stoffige mat die op de grond lag.
Opgelucht liet ik me weer op mijn bed neervallen. Het was maar een droom geweest. En ook al leek het zó echt, het was slechts een droom. Een levensechte, nare droom.
Ik trok mijn lakens weer tot onder mijn kin en keek naar buiten door mijn raam. De maan was te hoog, dus ik kon ze door mijn raam niet zien, maar ze wierp wel een zilverwitte schijn in mijn kamer.
Ik sloot mijn ogen terug en probeerde opnieuw in slaap te vallen. Binnen enkele uren moest ik immers opstaan om naar school te gaan.
Maar jammergenoeg verliep mijn verdere nachtrust niet zoals ik gepland had. Knorrig liet ik mijn hand op de wekker vallen toen hij om zeven uur afliep.
Ik had dus na die droom weinig of niets meer kunnen slapen. Ik had elke uurswisseling op mijn wekker gezien en ik had zelfs de zon zien opkomen.
Ik hees me uit mijn bed, stak mijn voeten in mijn pantoffels en slofte naar beneden.
"Morgen pap" mompelde ik, nog slaapdronken.
"Goedemorgen prinses" zei ik hij spottend. "Niet goed geslapen toch?" vroeg hij, alvorens hij zijn lippen aan zijn tas koffie zette.
Ik haatte het als hij zo opgewekt deed. Hij vermaakte zich gewoon in het feit dat ik niet goed had geslapen.

~~~~

Volgend hoofstuk komt zodra ik 5 reacties heb