4. Wolf (4)

Ik staarde naar mijn plafond terwijl mijn hersenen volop bezig waren structuur te ontdekken in hetgeen de laatste dagen allemaal was gebeurd. Wat gebeurde er toch allemaal in Brightstone? Sinds die indianen er waren, veranderde er enorm veel. Of dacht ik dat alleen maar, was alles gewoon verbeelding. Neen, die wolven waren echt geen verbeelding, dat kon gewoon niet of ik werd gek, echt gek dit keer.
Ik ging rechtop zitten in mijn bed, kneep mijn ogen dicht en drukte mijn vingers tegen mijn slapen.
Met een diepe zucht stelde ik me recht en stak mijn computer aan. Misschien waren er op nog plekken meldingen van enorme wolven.
Ik surfte naar de nieuwssite en tikte ‘wolven’ in, maar er was niks over te vinden. Enkel aan de zijkant stonden enkele artikelen over een aantal bloederige moorden. Hoewel het niet was waar ik naar zocht knikte ik toch een artikel aan en las het even globaal door.
Blijkbaar was die moordenaar in Seatle nog steeds bezig met afslachten, waar ging het toch naartoe met deze wereld. Er was nu al een vijftigste slachtoffer bijgekomen, een jonge man dit keer.
Toen ik las dat er nog steeds geen aanwijzingen waren naar de moordenaar sloot ik het artikel. Niks nieuws, die moorden waren al zo’n zeven maanden aan de gang in Seatle.
Ik keek even snel naar de andere titels van de artikels die aan de zijkant van mijn scherm stonden. Zo te zien waren er nu ook al moorden aan de gang in Chicago en Mexico. Dat kon onmogelijk van dezelfde moordenaar zijn en toch was de politie ervan overtuigd dat het om dezelfde manier van moorden ging.
Ik sloot het nieuwsscherm en opende google. Ik wou immers iets opzoeken over de wolven, niet over de slachtpartijen die aan de gang waren.
Teleurgesteld leunde ik naar achter in mijn stoel. Ik kon niks vinden over enorme wolven, enkel over wolven in wildlife centra en info over wolven in het wild.
Ik wiebelde wat heen en weer en keek naar de tekening die ik had gemaakt van mijn wolf. Plots waren de beelden van de roedel enorm helder, het geluid van hun grom sneed als een mes door mijn huid.
Alles wat ik in het bos had meegemaakt speelde zich als een haarscherpe film af in mijn hoofd. Ik zag mijn wolf op mij afspringen met al zijn vlijmscherpe tanden ontbloot, ik voelde de ijskoude druk op mijn rug afnemen toen mijn wolf over me heen sprong.
Plots schrok ik wakker van een monotoon getik op mijn raam, blijkbaar was ik in slaap gevallen.
Snel draaide ik mijn hoofd naar mijn raam toe. Toen zag ik een steentje tegen mijn raam vliegen, dat veroorzaakte dat monotone getik.
Ik stapte naar mijn raam toe en keek naar buiten. Daar stond Mitch, onder de boom in de achtertuin. Grijnzend stak hij zijn hand naar mij op.
Verbaasd opende ik mijn raam.
“Hoe kom jij in de tuin terecht?” riep ik naar beneden, maar Mitch hield meteen zijn vinger voor zijn lippen en wees naar de rechterkant van mijn huis. Mijn vader zat dus nog in de woonkamer.
“Pas op” zei Mitch stil. Hij gebaarde met zijn hand dat ik aan de kant moest gaan.
Ik zette aarzelden een stap naar achter, Mitch deed net hetzelfde. Met een vragende blik keek ik hem aan Wat ging hij doen? Ik hoefde echter niet lang te wachten of mijn vraag werd beantwoord.