3. Lessen (2)

Ik zette de kraag van mijn jeansvest recht en hield het dicht aan mijn hals, zodat de koude wind daar tenminste weg bleef.
Ik trok verbaasd een wenkbrauw op toen ik Mitch tegen zijn auto aangeleund zag. Hij had een wit T-shirt. Een T-shirt in dit weer?! Al zijn vrienden hadden ook T-shirts aan, behalve de kleinste van de groep, die droeg een trui.
Eigenlijk mocht ik hem niet klein noemen, want hij was minstens een kop groter dan mij, maar hij was duidelijk de jongste.
Mitch grijnsde naar mij toen zijn blik die van mij kruiste. Hij wenkte mij.
Wou hij nu dat ik bij hen kwam staan?
Ik grijnsde even terug en stapte toen aarzelend in de richting van de, in T-shirt geklede, jongens.
“Ah, dit is dus jouw Zara.”
Het leek alsof er iemand grinnikte en Mitch kuchte kort.
“Leuk je te ontmoeten” zei dezelfde jongen die mij erkende als bezit van Mitch. De jongen, de grootste uit de groep naar mijn schatting, stak zijn hand naar mij uit.
Ik gaf hem beleefd een hand terug en glimlachte. Mijn kleine hand verdween volledig in de greep van de gloeiend hete handen van de jongen.
“Mijn naam is Nick Passific” zei hij toen hij mijn hand losliet. Op de een of andere manier leek het alsof hij de groepsleider was, hij was immers de grootste en volgens mij ook de oudste. Hij moest wel een behoorlijke invloed op de groep hebben, want nadat hij was uitgesproken leek het wel alsof de rest ontdooide. Ze kwamen allemaal los uit hun positie, behalve Mitch en Alex, want hen kende ik natuurlijk al. Zij bleven grijnzend tegen de auto geleund staan. Alex stak even zijn and naar me op.
“Ik stel je even voor” zei Nick vriendelijk en hij wees de jongens één voor één aan.
“Roel Riverside, Levi Forrest, Mitch Yellowstone, Alexander Clearrock en Rody Weiler”
“Ofwel Rott Weiler” voegde Alexander er lachend aan toe. De jongen met de trui stond verlegen op de achtergrond en begon te blozen.
Ik glimlachte verlegen naar de groep en begon even hard te blozen als Rody. Ik hoefde me nu in ieder geval geen zorgen te maken dat ik er zo bleek als een zombie uit zou zien.
Kennismaken was nu eenmaal niet een van mijn sterkste punten.
“Ik ga maar eens, het was aangenaam je te ontmoeten Zara.” Zei Nick beleefd en hij stapte naar zijn auto toe. Twee jongens volgden hem op de voet, volgens mij was de gespierde Levi en de andere Roel. Alle drie stapten ze in de auto en reden ze het schoolterrein af.
Vragend keek ik de auto na.
Mitch kwam naast mij staan en beiden keken we naar de wegrijdende auto.
Alexander grinnikte en porde in mijn zij. Ik keek op.