2. Bezoek (3)

“Hey Zaar” zei hij, hij klonk enorm opgewekt. “Of heb je liever dat ik Zara zeg?”
“Zaar is prima” mompelde ik. Mijn blik gleed naar de jongen die naast hem stond. Ze leken als twee druppels water op elkaar, alleen was de andere iets fijner gebouwd.
“Oh euhm, dit is Alex” zei Mitch snel toen hij mijn vragende blik zag.
“Alexander!” voegde de andere jongen er snel aan toe. Hij rolde enorm met zijn ogen en glimlachte toen naar mij.
“Hallo Zara” Alexander had dezelfde warme glimlach als Mitch. Misschien waren het wel broers.
Ik glimlachte terug. Ik wist niet goed wat ik moest doen, moest ik ze nu binnen laten? Ik wist zelfs niet wát ze hier kwamen doen.
Mitch merkte precies dat er mij iets dwars zat en hij hield een bundeltje bladeren voor mijn neus.
“We komen je huiswerk brengen”
“Oh ja, huiswerk.” Ik deed een stap naar achter en opende de deur wat meer.
“Komen jullie even binnen?” vroeg ik aarzelend.
“Tuurlijk!” Antwoordde Alexander snel. Hij stapte zonder aarzelen over de drempel naar binnen.
“Als jij dat niet erg vind natuurlijk” voegde Mitch er vriendelijk aan toe. Hij stapte na Alexander naar binnen.
“Helemaal niet, ik kan best wat gezelschap gebruiken” zei ik terwijl ik de voordeur sloot.
“Wow, wat kan jij knap tekenen!” Alexander stond aan de keukentafel en hield mijn tekening waar ik daarnet aan bezig was voor zich uit. Mitch stapte naar Alexander toe en keek over zijn schouder ook naar mijn tekening.
“Inderdaad, het is net een zwart-wit foto van het bos” zei Mitch bewonderingvol.
“Euhm, dank je wel” zei ik bedeesd terwijl ik mijn potloden en mijn bladeren terug aan de kant deed. Alexander overhandigde me mijn pas gemaakte tekening. Ik legde ze bovenaan op et andere papier.
“Voor ik het vergeet” zei Mitch “Hier is je huiswerk”
“Bedankt” zei ik terwijl ik door de papieren bladerde. Ik vond maar een tweetal taken, de rest waren notities die genomen waren tijdens de lessen. Zo te zien van een jongen, want het was een echt kattengeschrift.
Mitch keek oven mijn schouder mee en grinnikte af en toe.
“Ik en mijn vrienden hebben wat nette notities gemaakt van de lessen voor jou” hij kuchte sarcastisch.
“Het is niet onze gewoonte om notities te maken” ik hoorde de frustratie in Alexander zijn stem doorschemeren. “Mitch dwong ons ertoe” De frustratie was dus duidelijk op Mitch gericht, maar die begon enkel blaffend te lachen.
“Het had echt niet gehoeven” zei ik terwijl ik verontschuldigend naar Alexander keek. Ik legde de notities en de taken ook op de keukentafel.
“Het is graag gedaan” verzekerde Mitch mij. Alexander mompelde iets onverstaanbaars en keek de andere kant uit.
“Sorry voor ons hondengeschrift” voegde Mitch er nog aan toe. Ik grinnikte.
“Het is ‘kattengeschrift’” verbeterde ik hem. Mitch lachte weer en dit keer lachte Alexander mee. Blijkbaar om een grapje dat ik niet verstond.
Ik besloot er geen aandacht op te vestigen en ging naar de keukenkast om er wat glazen uit te halen.
“Willen jullie iets drinken?” Vroeg ik terwijl ik over mijn schouder naar mijn bezoek keek.
“Ja graag” antwoorden de twee in koor.
“We hebben nogal gelopen vandaag” voegde Alexander eraan toe en hij grijnsde breed naar Mitch. Mitch grijnsde breed terug. Weer iets wat ik blijkbaar weer niet snapte.
Schouderophalend schonk ik wat frisdrank in de glazen en gaf ze aan de jongens. Die goten het in één teug naar binnen.