Chapter 7: What you say??

gwen pov

"Wat zeg je?!""Jay is op me ingeprent." Ebry is wacht aan het lopen dus zit ik alleen met zijn moeder. Het is dus normaal dat ik blij was dat de telefoon ging. "Ben je er zeker van?" Ik denk terug aan toen Embry op me in prente. "Hij wilde net gaan zitten en toen hij me zag... ging hij er gewoon naast zitten. Dat was echt een raar gezicht Ik grinnik en hoor Embry's moeder mopelen dat de jeugd van tegewoordig veel te lang aan de telefoon hangt. "Weet je wat? Ik kom naar je toe. Embry's moeder werkt me op de zenuwen." Ik leg af en pak mijn spullen. "Ik ga even naar Vanessa hé!" roep ik en ik loop naar buiten.

"Ok, vertel alles! Waar is Jay eigenlijk?" Emily zit naast me in de zetel, Vanessa tegenover ons en Sam zit aan tafel te eten . "Jay is wachtlopen." zegt Sam met volle mond en Emily kijkt hem afkeuend aan. "Sorry." " Eigenlijk valt er niet veel over te zeggen. Eigenlijk heeft hij geluk dat ik al even oud ben, anders kon hij wel even gaan wachten zoals Embry." "Wat is er over mij?" Ik schrik me half dood. "Dat je pech had dat Gwen pas zeven was toen je haar leerde kennen." Jay komt achter Embry binnen en gat meteen naast Vanessa zitten en begint haar passioneel te zoenen. "Zo erg waren ik en Gwen toch niet hé?" vraagt Embry "Nee, Jullie waren erger." antwoordt Paul