1. De Nieuwe (8)

“Sorry Zaar” zei hij, maar ik zag aan hem dat hij het eigenlijk niet echt meende. “Gaat het een beetje met jou?”
“Best” antwoordde ik snel.
“Zeg, wie heeft jou eigenlijk naar huis gebracht?” mijn vader veranderde snel van onderwerp.
“Een jongen van school” antwoordde ik eerlijk. Ondertussen snuffelde ik in de kast op zoek naar iets eetbaar. Door dat flauwvallen en duizelen had ik immers enorme honger gekregen.
“Ken ik hem?” vroeg mijn vader argwanend.
“Geen idee pa, misschien wel. Hij woont in het indianenreservaat waar jij altijd gaat vissen.” Antwoordde ik schouderophalend.
Hij nam weer een hap van zijn boterham en knikte kort alvorens weer naar de woonkamer te gaan om tv te kijken. Ik keek hem hoofdschuddend na en glimlachte.
Mijn vader was nogal een overbezorgd type, vooral als het om mij ging. Hij was mijn moeder al kwijtgeraakt in een auto-ongeluk en hij was niet van plan zijn dochter stomme dingen te laten doen die haar in gevaar konden brengen.
Ik verkoos mijn huiswerk boven uitstapjes met vriendinnen en ik verkoos tekenen boven uitgaan, dus mijn vader had niet te klagen over mij.
Ik nam snel een chocoladewafel uit de koekendoos en vertrok naar mijn kamer. De trap opgaan was best lastig met een bonzend voorhoofd. Ik moest me echt concentreren op het nemen van de treden. Eenmaal boven besloot ik dat het me goed zou doen om even onder de douche te gaan. Ik legde mijn chocoladewafel op mijn bureau en ging naar de badkamer.
Ik bekeek mezelf even in de spiegel. Ik ging lichtjes met mijn wijsvinger langs de bult op mijn voorhoofd. Het had een roodpaarse kleur en was nog steeds behoorlijk gevoelig voor aanrakingen. Ik fronste even mijn wenkbrauwen. Er schoot opnieuw een pijnscheut door mijn hoofd en ik kromp in elkaar. Niet fronsen was de boodschap.
Ik wendde mijn blik af van mijn evenbeeld in de spiegel en zette de douche aan. Ik gooide mijn kleren in de wasmand, die alweer overvol zat. Zo meteen zou ik nog snel de was insteken voor ik aan mijn huiswerk begon.
Ik stak mijn hand uit naar de douchestralen om de temperatuur te checken en stapte vervolgens de douchecabine binnen. Het lauwe water stroomde oven mijn voorhoofd en deed de druk afnemen. Het bonzen van de bult hield op, maar ik voelde hem nog steeds. Misschien was het wel niet zo’n slecht idee om morgen een dagje vrijaf te nemen.
Ik bleef zo lang mogelijk onder de douche staan, bang dat wanneer ik er vanonder zou gaan mijn hoofd weer zou gaan bonzen. Maar aan alle goede dingen komt nu eenmaal een eind. Het lauwe water werd stilaan ijskoud en ik stapte dan maar met tegenzin uit de douche.
Wanneer ik was afgedroogd en ik mijn pyjama aanhad nam ik de wasmand mee zodat ik de kleren in de wasmachine kon steken. Mijn bult begon weer te bonzen toen ik mij voorover boog om de vuile kleren te pakken. Ik kneep even mijn ogen dicht en zuchte.
Ik draaide aan de knop van de wasmachine en drukte op start. Even bleef ik staan en keek naar de trommel die zich vulde met water, maar besloot dan toch maar naar mijn kamer te vertrekken. Dat huiswerk Engels zou zichzelf niet maken.
Buiten begon het al te schemeren en ik knipte het licht aan in mijn slaapkamer. Ik doorzocht mijn boekentas naar mijn werkboekboek Engels en begon snel aan de kleine oefening. Ik vulde alles maar haastig in, want door de hoofdpijn kon ik niet echt nadenken.
Een goed halfuur later klapte ik mijn werkboek dicht en gooide het papiertje van de wafel in de vuilnisbak naast mijn bureau. Ik schoof mijn bureaustoel naar achter en stapte richting het raam.
Het was ontzettend snel donker aan het worden buiten. Ik kon de sterren al vaag zien en de maan priemde al boven de boomtoppen uit. Het bos achter mijn huis zag er duister en angstaanjagend uit. Ik zette mij op de zetel onder mijn raam en tuurde naar de boomtoppen. Ze waaiden ritmisch heen en weer. Het was best rustgevend. Voor ik het wist, was ik aan het wegdommelen.