1. De Nieuwe (2)

Ik ging ergens in het midden van de klas zitten en legde mijn tas naast me neer. Marie kwam zwijgend naast mij zitten, nog steeds met een blos op haar wangen.
Ik liet mijn hoofd op mijn bank vallen en liet mijn haar als een gordijn langs mijn gezicht vallen. Dit was mijn manier van een beschermende muur om me heen bouwen tegen Marie haar gekwebbel.
"Zou u het erg vinden op rechtop te gaan zitten juffrouw Zeller?"
Ik schrok van de strenge stem naast mijn oor en zette me meteen recht aan mijn bank.
"Sorry, meneer de Smet" mompelde ik. Ik staarde naar mijn bank.
"Hmn..." Hij stapte weer naar het bord toe.
Ik keek door mijn wimpers naar voor en merkte toen pas dat er een nieuwe vooraan in de klas zat. Het was ma nochtans niet opgevallen toen hij binnenkwam.
Verbaasd keek ik naar Marie en ze beantwoorde mijn blik meteen.
"Mitch Yellowstone" zei ze met een gesmoorde stem. Haar blik gleed van Mitch naar een andere jongen, blijkbaar ook nieuw, want ik herkende hem ook niet.
"Alexander Clearrock" ze keek weer naar mij en glimlachte even. Ik glimlachte vaag terug en staarde naar de 2 nieuwe jongens in de klas.
Plots besefte ik dat iedereen in het lokaal zich recht stelde en dat de leerkracht het lokaal al uit was. Gingen die lessen tegenwoordig altijd zo snel?!
Marie stond naast haar stoel op mij te wachten en grinnikte.
"Ik zei toch dat ze mooi waren" fluisterde ze tegen mij.
"Hmn" Ik stelde me recht en hees mijn rugzak over mijn schouder. Had ik nu echt een hele les naar die jongens zitten staren?!
Op één punt moest ik Marie spijtig genoeg gelijk geven, ze waren best knap, maar dat was niet de rede waarom ik naar hen had zitten staren dacht ik.
Ik werd ruw uit mijn gedachten getrokken door een por tussen mijn ribben. Marie keek me argwanend aan en schudde met haar hoofd. Haar donkerblonde krullen wiebelden heen en weer.
"Sorry" mompelde ik, maar Marie haalde vergevingsgezind haar schouders op en glimlachte.
"Je hebt sport weet je nog?"
Ik keek haar verbaasd aan, blijkbaar was ik nog niet volledig uit mijn piekermoment. Na enkele seconden stilte en vaag gestaar naar Marie haar gezicht drongen haar woorden tot mij door.
"Shit..." Ik zette het meteen op een lopen en liet Marie achter mij.
"Tot vanmiddag Marie!" schreeuwde ik terwijl ik even achterom keek. Marie stapte schuddend van het lachen haar lokaal binnen en ik liep nog een versnelling harder.
Uitgeput duwde ik de deur van het kleedhokje open en perste me door de andere meiden naar een lege kapstok.
Mijn T-shirt en mijn broek vlogen letterlijk van mijn lichaam en ik sprong vliegensvlug in mijn sportoutfit. Ik deed even snel mijn haar in een slordige paardenstaart en liet me toen uitgeput op de bank zakken.
Mijn longen vulden zich onregelmatig en met een piepend geluid met lucht en toen pas keek ik rond in de kleedkamer. De andere meisjes hadden nog maar de helft van hun sportoutfit aan en staarden me met open mond aan.
Ik voelde meteen het bloed naar mijn hoofd stijgen en ik kreeg het enkele graden warmer. Alsof ik nog niet warm genoeg had van het lopen. Ik hoestte even kort en besloot toen maar mijn schoenen opnieuw te strikken zodat ik niet naar hun verbaasde gezichten moest kijken.
Pas wanneer ik de deur van de kleedkamer hoorde opengaan durfde ik weer mijn blik van mijn schoenen af te wenden. Mijn ademhaling had inmiddels haar normale gang weer aangenomen en ik volgde de groep meiden naar de gymzaal.