Chapter two.

Savannah had gelijk. Ik had al 5 jaar een zware Bieber-obesessie. Ik ben knap, ontiegelijk rijk en ik kan gaan en staan waar ik wil. Ik moest hem loslaten. "Ja." "Ja?" "Ja. Ja, ik laat hem los! Het is genoeg geweest. Deze obsessie, is totally over!" Zei ik. Het koste wel veel moeite. "Goed zo, meid!" Riep Savannah. Met een grote bocht liep ik langs Bieber en de groep meiden die naast hem stonden. Even later stond ik bij mijn kluisje. Ik pakte wat boeken en deed die in mij Adidas tas. Daarna pakte ik mijn kleine Dolce&Gabbana tasje waar ik mijn eyeliner en mijn oogpotlood uit pakte. Meestal kan ik zonder spiegeltje mijn ogen make-uppen, maar dit keer kon ik me niet concentreren. De naam; Justin Bieber schoot steeds door mijn hoofd. Opeens kneep er iemand in mijn bil waardoor ik uitschoot. "Shit.." mompelde ik. Ik was er meer van bewust dat mijn oog er nu niet uit zag dan dat er iemand in mijn bil kneep. Toen drong het een beetje tot me door dat iemand in mijn bil kneep. Stiekem hoopte ik dat het Justin zou zijn. Ik keek snel achter om. "Oh..Joe." "Uhm, hey Kayleigh. Nog van gister.." Hij stond een beetje zenuwachtig met zijn voeten te schuivelen. Arme jongen. Had hem gister nadat hij voor mij een dure gucci ketting had gekocht gedumpt. Hij was lief, niet zo lief als Justin Bieber maar.. Damn. Waarom denk ik steeds aan Justin?! "Sorry! Sorry, voor gister. Je bent echt lief en.. Ik wil je niet kwijt!" Zei ik snel. Niet dat ik er iets van meende. Maar ik kan goed liegen. Ik had hem nodig voor mijn reputatie voor school. Anders zo ik binnen een no-time onzichtbaar zijn en zou Bieber me helemaal niets zien. Shit, denk ik weer aan hem. Het wordt nog lastig om hem te vergeten, zeker nu hij bij mij op school zit..