Hoofdstuk 2

School is niets verandert: er wordt geplaagd, bespot, gelogen en nog vele meer... ‘idioten, die zich met dat gelummel bezig houden.’ School bevalt haar niet, nooit heeft het haar bevallen. Een gil doorbrak haar gedachte en door de struiken zag ze een meisje van haar klas, Merl. Enkele jongens plagen haar, ze trokken haar rok omhoog en stoten haar naar links en rechts. Voor een van de jongens het doorhadden zat al de schoen van Ilse in de maag van een van de jongens. Ze was niet bang van grote, behaarde ‘mannen’. Ze zijn allen lomp en denken dat spieren het maken. Ilse heeft door haar vader leren vechten en was toen nog in staat om karate te doen. Ze heeft haar zwarte band niet gehaald. Haar vader lag toen in het ziekenhuis met een vergiftiging. De zware jongen lag op de grond ineengekrimt. “hoe durf je een meisje te treiteren” haar blik stond vol woede en ze ademde hevig uit. Merl knikte naar haar als een bedankje en ze liep snel weg. Ilse ademde diep in en draaide zich om en liep nonchalant weg zonder de hopeloze,behaarde jongen een blik te gunnen. ‘idioot.’
‘Ik begrijp er niet veel van, mannen doen net of ze alles hebben en alles kunnen, maar ik heb die gast wel net gevloerd...’ Een triomfantelijke lach verschijnt op haar gezicht. Volle teugen geniet ze van haar daad. Ze wandelt tegen de schoolmuren en schopt tegen een blikje met haar gele sandalen.
“Juffrouw Vermont” het geluid kwam van haar zijkant. Ilse draaide zich 90° naar links. Verward kijkt naar de raam. Op het moment dat ze verder wilde wandelen schuifelde het raam naar links een beetje open. ‘Pssst’ Donkerblonde haren piekte door het spleetje. Ze keerde zich naar het raampje. Plots schoot het open en stond haar leerkracht Engels voor haar. “Laat je je niet bezeren, die leerlingen weten totaal niet wat ze doen.” De jonge leerkracht toont een brede lach. “okee, waar houdt jij je mee bezig” ilse rolde met haar ogen en gunt de jongeman geen waardige blik. ‘mannen, bemoeien zich pas.’
“Pas op juffrouw, het zou heel jammer zijn als er iets met u zou gebeuren, ik zou met verantwoordelijk voelen.” Hij zwipte de plukken haren voor zijn gezicht naar opzij en bleef haar maar aankijken met zijn bezorgde, leerkrachten blik. Ilse kijkt hem uiteindelijk aan. Hij is echt nog jong. “Maak u maar geen zorgen over mij.” Het raampje schoof langzaam dicht en de gedaante erachter verdween. ‘Zo gaat hij echt niet geliefd worden.’ Ze kijkt op en zie witte wolken glijden over de blauwe lucht. Het lijkt net een race tussen de wolken: om als de eerste in Jamaica zijn. Een tril-geluid verstoord haar rustige gedachte. Haar polshorloge is de verstoorder. “les begint. Dan zal ik maar eens op mijn gemakje naar de klas gaan.”
De zon straalt zijn laatste schoonheid net boven de horizon uit. De stralen raakt Ilse’s gezicht. Ze loopt richting de zee. Meeuwen kan ze al horen en de geur van rotte vis heeft haar neus bereikt. 'Ik moet geld zien te verdienen, de kleuterjuf kan niet elke dag op Otto passen. Waar haal ik nu geld vandaan’ Ze slaagt haar handen achter haar hoofd en loopt zo naar de zon toe.
‘Wat moet ik doen? Ik kan niet alleen voor Otto zorgen. Misschien moet ik van school gaan en gaan werken. Moeder, vader, wat moet ik doen?’ Ze landt haar lichaam op een bankje langs de straat. De zon is al bijna volledig weg. ‘Wat te doen?wat te doen?’ Een gedaante vanuit een donker steegje nadert het bankje. De zon is onder en de straatlichten staan nog niet aan. Ze zijn totaal omgeven door duisternis. “heeeeeh” kwam uit de aangeschoten man. Zijn stem was schors en diep. “Hij is vast groot en breed”, bedacht ze zich. “Kleine meid, ben je verdwaald?” De zatlap nadert haar en de stank van alcohol overwelmde haar. “Neen ik ben niet verdwaald” brengt ze strak uit. “Kom anders met mij mee, ik heb een gezellig onderkomen, ik hoef geen geld hoor.” De man wiegt heen en weer, het lijkt wel of hij op een schip is. Ilse wordt zelf al zeeziek door naar de man te kijken. “Kom op meid, ik zal je zelf geld geven, heh.” Hij knipoogde naar haar om zo zijn bedoeling te bedandrukken. Ze heeft wel het geld nodig. ‘Ik heb het geld nodig, maar dit is niets voor mij. Hij is wel goed aangeschoten, misschien met geluk valt hij in slaap en kan ik mijn geld nemen. Ik moet iets doen, ik heb het geld snel nodig.’ Minutenlang heerst er stilte. ‘Ok meid’ bracht hij nog uit, ‘ik zal je 300 euro geven als je nu meegaat’ De man vormde een drie met zijn vingers en grinikte erbij.
De man vliegt naar achter en abrupt staat er een andere man voor haar. De straatbelichting springt aan. Het gezicht van haar redder was zeer bekent. ‘Meneer’ ze kijkt verbaasd naar haar Engels-leerkracht. De dronken man lag te kreunen op de straat, hij had blijkbaar een harde klap gehad. “Maar hoe...?” ze blijft maar met grote ogen naar de dronkenman kijken. “ Ik heb overal naar je gezocht, miss Vermont.” Bij het woord ‘miss’ kijkt ilse bedenkelijk. Ze rolde weer met haar ogen en strekte haar amren over de bankje, ze zakte als een aardappelzak ineen. “Laten we terug gaan” De jongeman strekt zijn hand uit. “Naar waar?!” Ze fronst haar gezicht en en maakt haar ogen klein.” Ik heb het geld nodig, dus je kan beter weggaan” Ze kijkt weg, richting de zee. “Kom naar mijn appartement” voegde hij snel eraan toe. Ilse’s gezichtsuitdrukking wordt erger. “Ik hoef je sympathie niet” brulde ze uit, ze zwaaide hevig met haar armen door de lucht. “Het is niet uit sympathie!” De jonge leerkracht verloor zijn geduld en verwringt zijn gezicht. “Oh nee,!” treitert ze. “Waarom trouw je dan niet met me en zorg voor Otto en mi...!!” Voordat ze nog haar zin volledig kon afmaken, neem hij haar bij de hand. “Ik zal dat doen!”
Een laatste bries volgt de twee en het geluid van de zee wordt zachter en zachter. “mmmhh.... Wat is er gebeurt?” De dronkenman klauter recht en begeefd zich naar zijn huis, als hij nog wel weet waar hij woont.