What if all you're dreams came true. *VijfEnDertig

Deel 35!
Hij gaf me een kus op mijn mond en het liep over op een tongzoen. “Kunnen jullie dat ook ergens anders gaan doen?” hoorde ik iemand zeggen, ik keek om en zag daar Mike staan alleen zijn stem was anders. “Mike bemoei je er niet mee” zei ik. “Mike? Ik ben Marco” zei het jongentje, met ongeveer dezelfde groote en dezelfde uiterlijk als Mike. “Marco?” zei ik. “Ja?” vroeg Marco. “Jij bent mijn broertje en het tweelingbroertje van mijn broertje” zei ik. “Echt niet, ik heb geen tweelingbroer ik weet wel dat ik toen ik klein was door mijn ouders wat verstoten maar mij is nog nooit verteld over een tweeling broertje wel over een zus genaamd Naomi” zei Marco. “Maar dat ben ik” zei ik ongeloofwaardig, ik keek Jeffrey even aan en die keek net zoals mij terug. “Dus je bedoelt?” zei Marco. “Ja ik ben je zus” zei ik en ik gaf hem een knuffel. Eindelijk heb ik mijn broertje terug gevonden en misschien kan hij weer terug bij ons komen wonen tenminste als hij dat zelf wilt hij woont namenlijk al wel een hele tijd bij zijn pleegouders. “Wil je misschien vandaag met mij mee naar huis gaan? Dan kun je mijn moeder ontmoeten ik bedoel onze moeder en ook onze broertje” zei ik. “Ja leuk” zei Marco. “Kom om kwart over 4 maar bij het cafetariatje daar” zei ik en ik wees er naartoe. “Oke dan zie ik je daar om kwart over 4 zus” zei Marco en glimlachte even naar me. “Je hebt toch wel een fiets bij je?” vroeg ik. “Ja” zei Marco. “Oke dan is het goed” zei ik en hij ging weer terug naar zijn vrienden. “Eindelijk heb ik mijn broertje weer gevonden, dit is zo raar om hem terug te zien en toch voelt het ook weer zo goed” zei ik in 1 adem tegen Jeffrey. “Oke rustig ademen en bel je moeder anders want die moet nog tegen Mike zeggen dat hij een broertje heeft” zei Jeffrey. “Goed idee” zei ik, we liepen samen hand in hand het water uit, ik keek nog even achterom en zag Marco spelen, ik liep naar mijn tas, pakte mijn mobiel en toetste het nummer van mijn moeder in.