82. You got me

Na Matthew ‘afgezet’ te hebben bij zijn appartement, bleven jij en Jaer nog over. Jullie hotels waren nog erg ver weg, dus je moest je nog maar even met hem vermaken. “En hoe kom jij zo bij deze film?” Vroeg Jaer geïnteresseerd. “Per toeval.” Zei je. “Taylor was voor de auditie gevraagd, maar hij sloeg hem af. Laat Divine nou net mijn favoriete boekenserie zijn…” Je keek een beetje om je heen terwijl Jaer je voortduwde. Je zag hoe mensen je aanstaarden, alweer. Of nee, wacht eens, ze keken helemaal niet naar jou, maar naar Jaer. Hij was natuurlijk ook één of andere superster in de filmwereld. “Dat verklaart nog niet waarom jij opeens met de audities mee mocht doen.” Zei Jaer. “Bijdehandje,” Lachte je, “Félicia heeft me er in gekletst.” Jaer floot goedkeurend. “Zo hé, dat doet niemand haar na, geloof ik. Je hebt echt geluk gehad, weet je dat?” Je glimlachte verlegen en zocht snel naar een ander onderwerp. “En jij? Waarom koos je voor deze film?” Jaer stopte even bij een zebrapad. “Ik heb niks gekozen. Dat heeft mijn manager voor me gedaan.” Je grinnikte. “En wat gebeurt er dan als je een film helemaal niet leuk vindt en je manager je een auditie aanbiedt?” Jaer schudde zijn hoofd en liep weer verder over het zebrapad. “Dat heb ik niet voor het zeggen. Ze bieden me gewoon de beste film aan, waarbij ze denken dat ik de meeste kans maak om door te gaan en de film waarvan ze denken dat hij populair gaat worden.” “Jeetje.” Zei je en je beet even op je lip. “Dat vind ik eigenlijk best wel vreemd. Straks pas jij als persoon helemaal niet in die film of vind je het een kutverhaal…” Jaer zuchtte. “Ja, daar kan ik helaas ook niks aan veranderen.” Je keek even om je heen en je zag dat je deze straat herkende. “Hé! Deze straat ken ik wel. Zijn we er al bijna?” “Nee, het duurt nog wel eventjes hoor.” Zei Jaer. Zijn stem klonk een beetje ongelukkig. “Jaer?” Vroeg je aarzelend. “Ja?” Jaer stopte even zodat hij je aan kon kijken. “Gaat het wel?” In Jaers ogen zag je dat het alles behalve goed met hem ging. “Ja.” Je keek hem beschuldigend aan en hij sloeg zijn ogen neer. Toen hij doorhad dat je nog steeds naar hem keek gaf hij toe. “Oké, je hebt me. Nee, het klopt ja, ik ben inderdaad niet heel erg blij met dit systeem.” Hij frunnikte zenuwachtig aan zijn handen, alsof hij iemand verraden had.