What if all youre dreams came true. *Twintig

Deel 20
Ik keek Jeffrey vragend aan. “Kijk er maar in” zei Jeffrey, ik pakte de ketting vast en deed het hartje open waar echt een tekst in staat en aan de andere kant van het hartje zijn foto. Ik las de tekst.
Jeffrey and Naomi 4 ever, stond er in de ketting. “Hij is super, bedankt” zei ik en ik knuffelde Jeffrey en gaf hem daarna een zoen, hij ging met zijn zachte tong zachtjes over mijn lippen ik open gewillig mijn mond een beetje en zijn tong zocht mijn tong, ze hadden mekaar gevonden, ik sloeg mijn armen om zijn nek en hij de zijne om mijn middel, ik keek even met 1 ook en ik zag dat Jeffrey ervan genoot, na 1 minuut zo te hebben gestaan liet ik hem los. “Zal ik de ketting om je nek doen?” vroeg Jeffrey. “Ja is goed” zei ik. Ik gaf hem de ketting en ik draaide me om, hij deed zijn armen om me heen en deed daarna de ketting vast. “Ik hou van je” zei ik toen ik omdraaide. “Ik ook van jou” zei Jeffrey. “Zullen we weer gaan zwemmen in mijn zwembad?”vroeg ik. “Ja leuk”zei Jeffrey. “Wil je dan ook blijfen eten? Wat gister niet is gelukt?”vroeg ik met een glimlach. “Ja leuk”zei Jeffrey. “Gaan we het mijn moeder gelijk vertellen?” vroeg ik. “Wat wil jij?” vroeg Jeffrey. “Ik kijk wel even wat ze van je vind en als ze niks van je vind dan houden we het nog even geheim” zei ik. “Ja maar wie mag mij nou niet?” vroeg Jeffrey en keek met zo’n gezicht van kijk mij nou. Ik schoot in de lach. “Wat nou het is toch zo?” vroeg Jeffrey, en van zijn verbaasde gezicht schoot in nog meer in de lach. Jeffrey kwam naast me staan en sloeg een arm om me heen.”Kom dan gaan we eerst naar mijn huis doe ik een zwembroek aan en daarna gaan we naar jouwn huis doe je een bikini aan en dan gaan we zwemmen” zei Jeffrey. “Ja is goed” zei ik. Ik pakte mijn tas en mijn fiets en Jeffrey deed hetzelfde. “Maar je hebt nog je zwembroek van het zwemmen bij je ja” zei ik. “Ja maar die wil ik niet aan” zei Jeffrey. “Oke” zei ik en Jeffrey pakte ook zijn fiets en we gingen richting zijn huis. We hadden elkaars handen vast we zijn nu al onafscheidelijk.