2.0

Ik zat te wachten in Elena’s kamer tot ze wakker werd. Ik had Jenna hier gisteren een bezoekje komen brengen – voor ik naar mijn afspraak met Elena ging – en ze had me binnen gevraagd, dus nu kon ik hier binnen en buiten springen zoveel ik maar wil. Ik bekeek het slapende meisje nog eens goed. Ze leek echt als twee druppels water op Katherine. Hoe kon het ook anders? Zij was de dubbel ganger. Ik zou haar nu kunnen ontvoeren en aan Klaus uitleveren, zodat hij de vloek kon verbreken. Maar dat deed ik niet en ik was het ook niet van plan. Er was trouwens nog een andere manier om die stomme vloek te verbreken. Zij was niet nodig. Maar dat was niet de reden waarom ik hier was. Elena begon te woelen in haar slaap, het zou niet lang meer duren voor ze wakker werd. En inderdaad … nog geen minuut later opende ze haar ogen en keek verwoed rond. Haar ogen bleven bij mij hangen. Ik zat op haar vensterbank, benen over elkaar en een pluk haar in mijn hand die ik aan het controleren was op gespleten haarpunten.
‘Goeie morgen, sunshine.’ Ik draaide mijn hoofd en keek haar schuin aan, terwijl zij me zat aan te kijken met een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. Ik zag de angst in haar ogen. Hoewel ik er geen baad bij had om jaar te vermoorden en ik dat dan ook niet zou doen was het beter dat ze dacht dat ik een moordzuchtig monster was dat haar elk moment kon vermoorden. Hoe banger ze was, hoe beter. Het zou me helpen, alleen zo zou ze mijn geheim bewaren
‘wat gaan we doe vandaag.’ Vroeg ik.
‘Hmm… Euh…’
‘Ja, ik wacht.’ Zei ik arrogant. Ik was altijd al goed geweest ik acteren. Ik haatte het om zo te doen, dit was niet wie ik was, maar het moest.
‘ We… we gaan ontbijten met Stefan en Damon.’
‘ That sounds fun.’ Ik trok een wenkbrauw op ‘ Ga je maar klaar maken.’
Ze keek me een tijdje aan.
‘Nu!’
Zo snel ze kon rende ze naar de de badkamer. Ik grijnsde, ik kon altijd alles voor elkaar krijgen, iedereen deed altijd wat ik wou. Maar ik bleef liever een geheim. Hoe minder mensen me kennen, hoe beter. The originals moesten niet weten dat ik er nog steeds was. Het was goed dat ze dachten dat mijn familie helemaal uitgemoord was. Nu was ik klaar om mijn plan te verwezenlijken.