Chapter 7

Nadat we hadden gegeten zaten we lekker lui op de bank. Ik had echt heel erg zin om naar Zweinstein te gaan bedacht ik me opeens. “Junelle luister je wel?” Vroeg Harry . “O sorry was even aan het denken. Maar wat zei je?” “Of je zin had om te tover schaken tenminste als je het kan?” zei hij opeens. “Ja leuk ik kan wel tover schaken heb het van mijn ouders geleerd” zei ik met een glimlach. “Ik wil tegen Ron” zei ik. “Nou dan heb je geen schijn van kans iedereen verliest altijd van Ron geen idee hoe hij dat, maar toch wint hij altijd.” Zei Ginny. “Ja dat klopt zelfs onze broers en vader verliezen van hem!” zei Fred. “Ik kan hem wel aan” zei ik een beetje schijnheilig. Ik loog niet ik moest eerlijk bekennen ik kon vrij goed tover schaken. Ik won ook altijd van mijn eigen ouders. “Dat zullen we nog wel zien” zei Ron.

Het spel naderde zijn einde en het leek erop dat ik zou winnen Ron had helemaal zweet op zijn voorhoofd van spel. “En mijn laatste zet. Klaar. Schaakmat.” Zei ik nogal blij. “ Maar hoe kan dat ik verlies nooit!” Riep Ron zowat door de hele kamer. “Tja dit keer blijkbaar niet.” zei Harry. “OMG je hebt Ron ingemaakt met tover schaken, oke dit ga ik iedereen vertellen op school” zei Ginny echt heel erg blij. Ze had eindelijk iets om haar broer mee te pesten. Ik vond het best wel grappig. “Het was een spannende potje, maar Fred en ik gaan slapen” zei George, want het was best laat geworden. We wensten ze nog welterusten en ze gingen weg.

Het zou leuk zijn om eens een reactie te krijgen? Meer reacties meer motivatie om te schrijven. "Hint. Hint"