3. That fucking cover has me on it!

'Emma! Emma, ik ga even naar de supermarkt, oké?', riep mijn moeder.
'Ja hoor', zei ik duf terug. Ik vroeg me af waarom ze het nog zei, ze ging ook wel als ik het niet oké vond. Ik was vergeten te vragen wie de donkere man was die ik gister had ontmoet.
En ik wilde nog iets weten.
Ohja.
'Mam, kun je nog even komen?', vroeg ik roepend.
'Wat is er dan?'. Ze had al haar make up uit de kast gehaald, zo te zien.
'Oh nee. Wie werkt er nu weer in de supermarkt?', vroeg ik zuchten.
Ze wilde net glunderend haar mond opendoen om het te vertellen, maar dat zou een heel lang verhaal worden.
'Nee, ik hoef het niet te weten. Waarom heb je in hémelsnaam de brievenbus dichtgespijkerd?', vroeg ik.
Ze zuchtte even en rolde met haar ogen.
'Omdat die Victor maar niet wil ophouden met liefdesbrieven sturen. Ik ga nu, oké?'
'Nee, mam, wacht nou even. Wil je die weer losmaken? Dan hoef ik niet allerlei pakketjes aan te nemen van de postbode. En - mam, niet weglopen. Bianca! Dankje. Wil je voortaan je scharrels het huis uit sturen vóórdat je zelf weggaat? Dan hoef ik geen koffie voor ze te maken'.
Ze werd rood.
'Was hij nog niet weg dan?'
'Nee, ik denk het niet, hè. Als hij nou spraakzaam was, maar het enige wat hij zei was; Dus en Ik moet nu echt gaan'.
'Ik beloof dat ze voortaan weg zijn', beloofde ze.
'En?', vroeg ik.
'Wat en?'
'De brieven -'
'Ja, ik haal de bus weer los'.
Toen snelde ze de deur uit en startte de auto, om vervolgens met twee keer de maximaal toegestane snelheid de straat uit te racen.

Twee uur later en drie koppen koffie hoorde ik de auto de oprit weer opkomen.
Mijn moeder kwam langzaam naar binnen. Haar gezicht was wit en haar ogen staarden naar een tijdschrit in haar hand. Het was niet Cosmopolitan, dus ik wist dat ze niet zo'n vertrokken uitdrukking had omdat ze de laatste make up trend had gemist.
'Wat is er?', vroeg ik, terwijl ik de radio zachter zette en stopte met afwassen.
'Je - Je - kijk zelf maar even'.
Ze hield het blaadje naar mij toe.
'Wat dan?', vroeg ik, terwijl ik het blaadje aanpakte.
'Oh. Mijn. God. - Wat is? -' Ik zag mezelf op de cover. Mezelf, én Taylor. Taylor Lautner. Onder ons stond in rood de tekst; Weerwolfje heeft nieuw snoepje. Ik sloeg wild het blaadje open.
Ik wilde de inhoud zoeken, maar mijn moeder onderbrak mijn gezoek.
'Pagina 16', zei ze zacht.
Ik las in stilte, met mijn mond wijd open, het artikel.
Twilight-ster Taylor Lautner (Jacob Black) is een paar avonden achter elkaar gesignaleerd met een donkerharig meisje. Mogelijk zijn nieuwe vriendin? Volgens ooggetuigen deden ze iets meer dan vrienden normalitair met elkaar doen. Wij zijn benieuwd hoe lang ze het volhouden samen. De meeste Twilight-sterren hebben na twee maanden hun oorspronkelijke levenslange liefde gedumpt om er met de volgende ware vandoor te gaan. Het zal de jonge weerwolf Jake dus niet veel beter afgaan. Wij hopen voor hen in ieder geval dat ze een prettig leven hebben samen. De komende twee weken dus.

'Weet je zéker dat deze jongen niet je vriend is?', vroeg mijn moeder hysterisch.
'Mam, dan zou ik het echt wel weten. Echt, ik liep tegen hem op en hij hielp me de inhoud van mijn tas er weer in te proppen. Verder hebben we niet echt gepraat of zo. En het was maar één keer, niet 'meerdere avonden''.
'Ik geloof je. Denk je dat je dit ongedaan kunt maken?', vroeg ze terwijl ze met haar vinger over het hartje ging wat rond mijn en Taylors hoofd getekend was.
'Nee, mam, hoe moet ik dat doen dan?'
'Geen idee, schat. Maar weet je. Als je iedereen maar wel verteld dat ík je moeder ben. Dan valt die leuke Richard misschien toch nog voor me'.
'MAM! dit gaat niet over jou! Ik sta op - wacht. Is dit het enige blaadje waar ik in sta?'
Mijn moeder keek me heel even aan en schudde toen haar hoofd.
Ze hield het tasje op de kop, en er vlogen minstens twintig verschillende blaadjes uit. Ik stond maar bij drie op de cover, maar in de rest stond ik wel ergens vermeld als 'de vriendin van Taylor Lautner'.
Ik liet me vermoeid achterover vallen op het tapijt.
'Shit', mompelde ik in mezelf.
Mijn moeder kwam naast me liggen, en samen staarden we doelloos naar het plafond, voor de rest van de dag.