20.
wow 20 al! dat verdient extra reacties en kudo's toch?
rose pov:
ik zit nog steeds op de schoot van jacob. ik ben nog steeds aan het twijfelen of ik wel mijn exuceses moet aanbieden aan sam. ik denk nog eens goed na en besluit dan. ik doe het! voor men oma! ik pak de armen van jacob vast en trek ze van me af. ik sta recht en ga tegenover sam staan. "ik wil met je spreken!" zeg ik bloed serieus. "zeg maar!" "onder vier ogen!" hij knikt, staat recht en samen lopen we naar boven. ik voel de nieuwschierige blikken in mijn ruggen branden. ik sluit de deur van de slaapklamer van sam en emily. nu kan de rest ons zeker niet afluisteren! "wat wil je zeggen?" "ik wil mijn exuces aanbieden! dus sorry dat ik niet wou meewerken en dat ik in je ballen heb geschopt en dat ik je deur hebt gemold!" zeg ik stil en kijk naar de grond. ik was het niet gewoon om mijn excuses aan te bieden. even is het stil. ik kijk op van de grond en sam kijkt me met grote ogen aan. "bied JIJ nu je excuses aan?" "ja en ik zeg het niet nog een keer!" zeg ik lichtelijk geïrriteerd. "wel dan euh excuses aanvaardt!" ik zucht opgelucht. "dan wil je ik je nog iets vragen!" zeg ik. "vraag maar!" "zou ik naar huis mogen!" zeg ik en zet mijn puppy-oogjes op. "nee! waarom zou ik je naar huis laten?" "waarom niet?" nu wist hij niks meer te zeggen. "ik wil naar huis omdat mijn oma daar nog is!" ik voel dat mijn ogen vochtig worden. "was je oma niet ... dood?" vraagt hij voorzichtig. "ja maar ze ligt nog steeds in haar slaapkamer en ik wil haar begraven!" zeg ik moeilijk en de tranen glijden over mijn wangen. wie is er nu zo dom om je oma te vergeten! sam zucht en "ga maar naar huis maar..." een kleine lach verschijnt tussen de tranen door. "maar ... jacob en embry gaan met je mee!" ik twijfel geen seconde, bedank hem en loop naar beneden. "JACOB, EMBRY MEEKOMEN NUUUUUU!" ik wacht niet op antwoordt en ren naar buiten. ik stop met lopen en achter hoor ik hoe embry en jacob achter me komen staan. "VRIJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ!!!!!!" roep ik maar direct is mijn goede heumeur weg als ik me bedenk als ik het levenloze lichaam van me allerliefste oma terug moet zien! ik krijg het terug moeilijk en de tranen stromen weer over mijn wangen.
zou graag reacties krijgen! <3 als jullie vele lieve reacties plaatsen dan zet ik er nog een hoodstuk op! <3
Reageer (3)
Ik wou dat ik zo goed kon schrijven al jij!!
1 decennium geledensuper story snel verderrrr
1 decennium geledenxxx
aaaaaaaa zielig
1 decennium geledensnel veder