17. Second exercise

Het was de dag van de tweede opdracht. Ik was best wel zenuwachtig, want stel je voor dat het plantje niet hielp. Of dat ik het mis had. Bijna even gespannen als Harry liep ik naar beneden om te gaan ontbijten.
Na het ontbijt gingen we allemaal neer het Meer. Ik had dus juist gegokt: het was in het water. Nu nog hopen dat het plantje zijn werk deed. Ik liep naar de tribune. Tussen Ginny en Simon, met een rode sjaal van Griffoendor aan, klaar om te supporteren.

Ik zag dat Harry zijn plantje begon op te eten. Hij nam een duik in het water.

Na een uur kwam Harry goed en wel boven. Hij had het er goed vanaf gebracht. Met een opgelucht gevoel gingen we terug naar het kasteel. Nu duurde het nog een paar maanden voor de volgende opdracht. Dus we konden ons concentreren op andere dingen. Toen ik naar het kasteel terug liep zag ik plotseling Vadim. Hij keek me aan. Ik voelde een schok door mijn lichaam gaan. Ik gunde hem verder geen blik meer waardig en liep gewoon door. Ik vond het best wel goed van mezelf.

Toen ik naar de slaapzalen liep om me om te kleden zag ik de ring liggen. Ik deed hem maar aan. Hij was best mooi. Het voelde raar. Ik wist gewoon dat er een verhaal achter zat.
Opeens wist ik het. Het verhaal van opa! De droom! Dat ging allemaal om deze ring. Nu wist ik het. Deze ring was dus bezit geweest van een dooddoener! Of erger, Voldemort zelf…

Ik hield hem aan, bang om hem kwijt te raken. Ik wou absoluut achter het verhaal komen van deze ring. Toen ik hem beter bekeek zag ik dat hij een beetje gehavend was aan de binnen kant en op de steen. Raar.
Ik besloot dat als ik nog eens thuis was, om opa met de ring te confronteren. Dan moest hij wel vertellen wat het inhield, want opa had er iets mee te maken. Dat wist ik zeker.

Het was maar eens tijd om naar de Grote Zaal te gaan om te gaan eten. Ik liep naar onze afdelingstafel. ‘ Ooh, excuseer professor.’
Ik was tegen professor Dolleman gebotst. ‘Het is niets juffrouw….’ Hij viel stil midden in zijn zin en keek naar mijn hand. Hi raakte hem even aan en liep toen gewoon door zinder iets te zeggen. Raar.
Ik trok me er niets van aan en ging zitten aan tafel. Toen zag ik welke hand hij had aangeraakt: degene met de ring aan. Wat wou dit allemaal zeggen? Het werd vreemder en vreemder..