First day

Lief dagboek,


Ik heb het overleefd, mijn eerste niet meer zo normale school dag. Haha… mijn vrienden hebben het ook overleefd. Ik ben zo blij, het is allemaal goed gegaan. Zelfs Stacy merkte niets vreemds aan me. Ze is mijn beste vriendin. Vanaf de kleuterklas deelden we alles met elkaar en voor zover zij weet is daar nog nooit verandering in gekomen. Daar voel ik me trouwens best wel schuldig over, dat ik haar niets kan vertellen bedoel ik. Ze zou het niet snappen. Waarschijnlijk zou ze helemaal gek worden en de hele school bij elkaar schreeuwen. Maar dat zijn mijn eigen fantasieën. (hoop ik)
Verder ging alles makkelijker dan ik had verwacht. Toen ik op school aan kwam was ik doodsbenauwd, hoewel ik soms het idee heb dat ademen niet nodig is. Ik ben vanochtend sneller naar school gefietst dan ooit zonder ook maar het kleinste beetje buiten adem te zijn. Mijn vrienden bleven gewoon mijn vrienden. Ook al schoot er elke keer dat ik iemand aanraakte een stroomschok door me heen waardoor ik me bijna niet kon beheersen. Maar lichamelijk contact vermijden blijkt best makkelijk als je eraan denkt.
Mijn enige echte probleem lijken de pauzes, als iedereen eet. Van gewoon eten wordt ik enorm misselijk. Dat heb ik de laatste dagen thuis wel gemerkt. Uit eindelijk moet ik het weer uit kotsen om van die verschrikkelijke misselijkheid af te komen. Iets dat op school niet altijd even makkelijk gaat vanwege de overvolle wc’s.
Lekker verhaaltje, ik weet het. (vooral op het einde) Maar dit was ongeveer mijn dag. Nu ga ik slapen, iets dat ik nog wel nodig lijk te hebben.

Liefs, Luna